1 mei – De wekker rinkelt. Zeven uur. Te vroeg. Ik draai me nog eens om. De zaligheid van een hotel kamer. Twee uur later sta ik op. Mijn benen en voeten voelen goed. Mijn dagboekje wordt aangevuld. Idem voor de blog en FB. Wat is het bevrijdend om van het laatste niet meer afhankelijk te zijn. Wandelen doet veel goeds. Ik verlaat het hotel richting de  kathedraal en het centrum waar Bernadette de Soubirou mag rusten. De regen heeft het land nog niet verlaten. Pas om 15 uur verlaat ik Nevers met een hevige korte aprilse gril in mei. Op de brug die over Loire loopt geniet ik van de dreigende wolken, de zon, de vissers, de reiger en het terug mogen stappen.  12 km verder in een klein dorpje midden de rust eindigt mijn dagje.