13 mei – De dag start met lichte regen. Af en toe is er een plaatselijke bui. De dik begroeide bomen doen dan goed zijn dienst. De weg gaat goed omhoog langs een bos van naaldbomen.  De vergezichten zijn wat verminderd en hebben niets meer te maken met de wijdse natuur van de voorbije dagen en weken. De varens groeien tot 1 m hoog om zich dan pas te openen.  De zon die ondertussen terug van de partij is, droogt al heel snel de weg waardoor ik tenmidden dampen wandel. Nick wandelt kort achter me aan, een pelgrim die de voorbije nacht in dezelfde refuge heeft geslapen. De  ganse dag delen we elkanders weg en wandelen we samen een deel van de camino. Op de middag proberen we iets te vinden om te eten. We hebben geluk. Net voor sluitingsuur vinden we nog een restaurant. In Luccas op 3 km van St. Leonard de Noblat nemen we afscheid. Ik blijf hier logeren bij de zusters. Met open armen en met een grote glimlach wordt ik er ontvangen.  s’ Avonds delen we de maaltijd in de living waar een schitterende plankenvloer ligt. Ik laat dan ook mijn schoenen aan de ingang staan zodat ik deze met blote voeten kan voelen.  Na het eten help ik de zusters met de afwas en al heel snel nadien roept mijn bed om te gaan rusten.