Dag één van het nieuwe jaar, de eerste dag van een nieuw begin. Een nieuw begin binnenin onszelf. Ik bouw graag verder op wat 2020 mij bracht…

2020 was voor mij het jaar waar ik kon zeggen… “Amai, tis precies de eerste keer dat ik me thuis voel op deze aarde, oef ik hoor er eindelijk bij”, dankzij de rust, de stilte, de frisse, zuivere geuren. De wereld rond me zien vertragen en stil vallen.

Waar ik de keuze heb gemaakt om in en met de natuur te wonen in plaats van in stad, daar waar ik me eenzaam kon voelen.
Voor de eerste keer sloot ik me in de winter niet op, integendeel.

Waar ik vaak tranen heb gehad van ontroering om overvloed in mezelf te mogen ervaren.
De overvloed van zoveel gewaar te worden, zoveel te mogen delen, te mogen ontvangen van het Universum.
De overvloed van genieten van de kleine dingen des levens.
Een jaar waarin ik aan een flitssnelheid vele spiegels voorgeschoteld kreeg en bewust werd dat vele oude patronen in mezelf verdwenen waren.
Waar ik heb mogen liefhebben zonder te vrezen, omdat mijn liefde geen verwachtingen en verlangens meer kende, gewoon in Liefde Zijn.

Waar ik soms met een harde klap werd wakker geschud uit het donker en naar het Licht werd gebracht.

Waar ik kon gewaarworden dat ik geen deelnemer meer was van situaties waar ik lang in vast heb gezeten, wel gegroeid naar toeschouwer.

Waar ik verder mocht ervaren en leren om ten volle trouw te blijven aan mezelf midden de chaos, zonder de ander hierin op afstand te moeten houden. En te ervaren met al mijn zintuigen hoe het anders kan. Dankjewel aan de bubbel.
Mezelf heb kunnen zien in de spiegel, als Jasmine Marie José, een vrouw, een wezen die op zichzelf bestaat en vooral dat ik onlangs mezelf aankeek in de spiegel en bewust werd dat ik verliefd was geworden op de persoon die ik zag. Tegen mezelf kan zeggen en doorvoelen – ook met wat tekenen van de ‘tijd’… wat ben je mooi, ik zie je graag…
ik zag leven, licht en liefde in mezelf.

Dankbaar om nog altijd door het leven te bewegen met enkel een rugzak en meer en meer afstand te kunnen doen van materie.
In vertrouwen door het leven en dat alles naar je toekomt op het moment dat je het nodig hebt. In de eenvoud de rijkdom ervaren.
Het leven in communauteit rijkelijk ervaren en gewaarworden en de meerwaarde zien
Dienstbaar mogen zijn voor de anderen.

Dankbaar te kunnen zijn om de vele verboden zaken dit jaar, want ze hebben me net dichter bij de essentie gebracht en daardoor de overvloed in de essentie die overal zichtbaar en voelbaar werd van dichtbij kunnen beleven.
Waar ik laatsleden zelf kon gewaarworden hoe woorden doorheen mijn hele Zijn konden binnentreden en een weg banen, alsof de letters dansten zonder dat de nood er was ze te begrijpen, want ze werden als een vanzelfsprekendheid. Zonder dat er spanning was, geen afweer naar het instituut, doorheen de muren van regels en wetten waarin ik me beweeglijk – beweeglijk als een buizerd in de lucht die aangevallen wordt door andere vogels en zijn eigen baan volgt, trouw aan zichzelf -kan in voortbewegen en mezelf blijven.
De muren… voor me, naast me, rond me…. als een kaartenhuisje in elkaar zien zakken.
Maar ook de muren in me, tussen mezelf en de essentie.

Dagelijks het overvloed van het leven, voelen, doorvoelen, gewaarworden verder dan de grens van wat het lichaam is.
De Liefde ten volle kunnen beleven in mezelf en met anderen.
Er Zijn voor mezelf en de anderen.

Met deze vaart ga ik verder in 2021 en dit wens ik jullie allen van harte toe.

Leven, Licht, Liefde… in overvloed mogen gewaarworden, doorvoelen en beleven in jezelf en het zo verder verspreiden als een lopend vuurtje… naar Samen Zijn in All-eenheid.