Ondertussen ben ik al een eindje terug in eigen land. Een vaste woonst is op mijn pad gekomen. De Gentse Feesten zijn zalig aan mij voorbij gegaan. De materiële wereld heeft terug zijn intrede gedaan. De ontvangen woorden zijn vermenigvuldigd met tien. Het is wennen tussen het dagelijks buiten leven en het leven tussen vier muren. Het evenwicht tussen leven in de natuur en leven tussen de materie.

Velen vragen me hoe het is geweest. Een vraag die niet zomaar in een paar woorden kan beschreven worden.

Wat ik wel kan zeggen is dat de weg me veel heeft bijgebracht. De uren introspectie, de vele symboliek… Een weg om dankbaar om te zijn. Dankbaar om de mogelijkheid dit alles te kunnen begrijpen en voelen. Dankbaar om het op één of andere manier verder te kunnen beleven en te delen.

Wanneer ik terug denk aan de weg voel ik zo de vreugde in me. De regen, een spelend kind…

Een glimlach komt te voorschijn! Dan loop ik over straat al lachend, mensen kijken me aan en op hun beurt tover ik bij hen een glimlach. ZA-LIG! Gewoon een glimlach mensen! Meer dan dat is het niet en het kan zoveel goeds doen. En weet je, daarvoor moet je de Camino niet hebben gelopen. Want de Camino is gewoon het pad die je elke dag neemt.

Een meisje op pad …