Zich voorbereiden op zo een lange weg is voor iedereen persoonlijk. De ene persoon zoekt houvast, een ander persoon ontdekking.

De verhalen als:

‘je moet je haasten voor een overnachting, je moet vroeg opstaan of je hebt geen overnachting, de meseta is een monotoon saai stuk, het gesnurk, deze weg is beter dan de andere ‘… en nog zoveel meer. De honderden verhalen over wat je eet en waar je slaapt had ik weinig aan. Al heel snel heb ik de keuze gemaakt om de computer en de boeken dicht te laten, anders was ik waarschijnlijk niet vertrokken. Het aanbod op internet was en is zo groot dat ik door de bomen het bos niet meer zag. Ik heb dan ook heel weinig tot niets gelezen vóór mijn eerste pelgrimstocht in april 2014. Ik wou zo neutraal mogelijk, zonder vooroordelende verhalen en verwachtingen vertrekken.

Ik kocht me drie GR wandelgidsen. Eén had ik bij me op zak, de GR 654 van Namen naar Vézelay. Eén stuurde ik op naar Vézelay en eentje naar Bergerac. Al op de eerste dag had ik een dikke blaar en voelde ik mijn gewrichten die me kwamen vertellen dat de weg in het Nu moment belangrijker was dan het einddoel en ik het rustiger mocht aandoen. Ja… doseren was toen niet mijn sterkste kant. Dit was de enige dag dat ik fysieke last had, een dag die ik nooit zal vergeten…de moeilijkste en ook een heel rijkvol moment. Waarom omdat ik hier voor de eerste een bewuste keuze heb gemaakt tussen ego en zelfzorg.

Ik werd me toen heel snel bewust dat ik de GR-routes even opzij mocht parkeren, zo niet was ik nooit aangekomen in Compostela als ik niet bewust in het Nu moment had gestapt en zorg had gedragen voor mijn lichaam. Ik koos toen om verder te stappen op ‘La Trans-Ardennes’, plat en rustig gelegen langs de Maas. Na een kleine week wat rustiger aan te doen kon ik terug wat meer aan en verliet ik dan ‘La Trans-Ardennes’ ter hoogte van Fumay. De dag nadien bij het ontwaken, de deur te openen van een feestzaal – waar ik mocht overnachten – en de burgemeester die met een ontbijt aan de deur stond, zag ik recht voor mij op een verkeerspaal, een sticker. De Jakobsschelp. Vanaf dit moment heb ik de schelp niet meer verlaten (of is het andersom 😉 ) en heb ik leren vertrouwen in de weg, geloven in mezelf voorbij angst en controle. Een waar cadeau die ik mezelf heb gegeven en vandaag nog altijd van toepassing is bij het ondernemen van een nieuwe pelgrimstocht. Of het pelgrimeren in het dagelijks leven.

Wegens het overbodig zijn van de gids en het gewicht heb ik deze dan een paar dagen later achtergelaten bij mensen op de weg. De andere heb ik dan ter plaatste terug opgezonden per post naar België.

Het moment van de pijn in het lichaam te voelen, het gevecht tussen ego en het hart was het moeilijkste en zwaarste stuk op mijn eerste pelgrimstocht naar Santiago. Het kunnen loslaten…van de kleine stemmetjes in mijn hoofd die me kwamen vertellen dat ik zou falen als ik koos om geen GR-route te volgen. Eenmaal de liefde voor mezelf voelbaar werd, kon de transformatie beginnen, het was wonder mooi voelbaar en zichtbaar. Net een ontluikende bloem die haar armen kon openen, geven en ontvangen. En de vijf intenties die ik toen had werden heel snel vervuld.

Pas bij mijn terugkomst ben ik verhalen beginnen lezen over de Camino omdat ik nieuwsgierig was naar de ervaring van anderen.

In 2014 ben ik toen ook als voorbereiding één dag van twintig kilometer gaan stappen met een rugzak van tien kilo. Dit was voor mij de enige dag die ik heb gestapt en al snel was het me duidelijk dat ik een probleem had aan de voet, een doorgezakte voorvoet. Een afspraak bij de podoloog. Orthopedische zolen werden een noodzaak. Pas bij de start van mijn pelgrimstocht ben ik terug beginnen wandelen.

Ondertussen zijn andere pelgrimswegen bewandeld en heeft het pelgrimeren me niet meer verlaten. Waar ik pelgrimeer of waar naartoe doet er in wezen niet toe. De weg creëert zich vanzelf, dit kan zowel over bestaande pelgrimswegen zijn, GR routes of wegen waar misschien nog nooit een ‘pelgrim’ heeft bewandeld (dit laatste heb ik mijn twijfels over 🙂 ) . Op de weg kan ik plots beslissen, ik ga naar links ipv naar rechts…uiteindelijk kom ik altijd terecht waar ik mag zijn.

Mijn voorbereidingen vandaag. De ervaringen hebben me veel bijgeleerd op verschillende vlakken, toch is ieder tocht nooit hetzelfde. Je blijft groeien. Eénzelfde weg bewandelen zou voor mij ook niet kloppen in mijn beleving als pelgrim. Het zou me al snel vaststeken in oude patronen, zoals verwachtingen, vergelijken en controle. Hoe we het ook draaien of keren een lichaam, geest en ziel blijven groeien, gelukkig. Ik voel na vier jaar pelgrimeren dat ik ook minder nood heb aan materie wat me dan goed uitkomt in het dragen van gewicht, want ook mijn gewrichten worden een jaartje ouder.
Wat doe ik vandaag:

Voor het thuisfront, een globaal kaart maken van de weg zodat mensen kunnen meevolgen. Deze heb ik zelf als hedendaagse pelgrim mee voor in geval geen markeringen te zien zijn en om de pelgrimstocht nauwkeurig op te nemen op gps.
Controle van materiaal.

• De wandelstokken controleren of alle segmenten (indien plooibaar) nog betrouwbaar en veilig zijn. Sluiten ze goed. Ik raad jullie stevige en betrouwbare wandelstokken aan. Wandelstokken, die wanneer je je gewicht op plaatst in elkaar schuiven raad ik ten stelligste af. Je zou de eerste niet zijn waarvan je neus de grond mag kussen 😉 bij een afdaling of een oversteek ergens in de bergen. Denk an je veiligheid. En laat je budget hier geen rol inspelen. Neem dan liever een stevige houten stok.
• De schoenen. Hoe zit het met je zool? is er nog volledig profiel zichtbaar of zijn ze gladdig geworden. Zijn er naden los? Vaak vergeten we ook de binnenzool, ook deze kan aan vernieuwing toe zijn. Ik heb lang gekozen voor hoge bergschoenen. Na een lange tocht van 8 maand voel ik dat mijn voeten het veel beter doen in trail schoenen. Ze zijn lichter, luchtig en hoe raar het misschien klinkt, mijn voeten zijn veel stabieler en krachtiger.
• Heb je steunzolen. Laat deze controleren op hardheid door je podoloog of orthopedist.
• Je rugzak. Zijn alle riemen, gespen, ritsen en sluitingen nog ok. Is de regenhoes nog waterdicht? Dit is voor mij het materiaal die het meeste aandacht krijgt.

Rugzak, wandelschoenen en wandelstokken (indien je deze gebruikt) ga hier financieel niet op snoeien.

En dan kijk je welke route je wil gaan wandelen. Een route over de bergen, langs de kust of in het binnenland.

In welke periode. In het vroege voorjaar is een vest of dikke trui niet te veel. In de zomer zie ik me dan geen wollen dikke trui meeslepen. Wat interessant is zijn verschillende laagjes boven elkaar dragen. Ik kies graag voor merinowol.

Wat zijn je keuzes van overnachting, kies je eerder voor iedere avond luxe (een nachtlamp, een-twee-drie gestreken hoofdkussens, verse lakens…) dan is een slaapzak en linnenzak overbodig en heb je al heel snel 1kg minder. Je budget zal dan ook al heel snel oplopen. Hier denk ik dan aan hotel, B&B. Met andere woorden plaatsen die commercieel zijn op de eerste plaats. In uiterste nood kan ik hier gebruik van maken indien ik niets anders zou vinden of om mezelf eens na een paar weken te verwennen. Bij dit laatste kom ik telkens ’s anderendaags tot dezelfde vaststelling … het is duur en overbodig en mis ik vaak de warmte die er is wanneer je in een herberg of thuis bij mensen komt. Ik denk op één uitzondering na en dit was tijdens mijn laatste tocht in 2017 waar warmte, verbondenheid en een thuis gevoel aanwezig is.

Of kies je eerder voor de pelgrimsherbergen. Ze zijn er in alle maten en gewichten. Ook hier kan je er vinden uit de privé sector (duurder en wat meer luxe (wasmachine of niet niet), daarom niet altijd beter) of heb je herbergen die opgericht zijn door het dorp, stad… Dit kan van een huisje die ingericht is enkel voor pelgrims (met alle nodige comfort van thuis te zijn. Het kan zijn dat men voor je kookt of dat je zelf een keuken ter beschikking hebt. Je kan er soms een wasmachine vinden of er is altijd ergens wel een wastijl aanwezig) of een immense zaal met vele stapelbedden (klooster van Samos op de Frances) of het kan ook een enorm gebouw zijn volledig getransformeerd in afzonderlijke hedendaagse open cellen waar je met vier slaapt- voor mij een ware luxe als pelgrim (Roncesvalles, kort na Saint-Jean-Pied-de-Port). Het kan van donativo tot 8€ tot boven de 20 € per nacht gaan.

Met de tent kan ook PAS OP wildkamperen kan op veel plaatsen niet of gewoon buiten zonder tent.

Dan heb je nog de keuze tussen alleen (dat ben je nooit) of met meerdere of georganiseerde groepsreizen. Bij dit laatste kan ik me voorstellen dat sommige nood hebben dat alles voorbereid is en zich niet willen belasten hiermee. Voor mij is dit te beperkend aanvoelend, en zou ik ook de vrijheid missen op de weg. Want ergens ben je altijd wel ergens vast aan een plaats of uur. Is ook duurder.

En waarschijnlijk zijn er nog vormen die mij ontsnappen…

En van hieruit maak je dan je kledingkeuze. De rest is gewoon alsof je een minikleerkast maakt. Via mijn paklijst kan je zien wat ik meeneem.

Het budget in 2014 die ik heb opgebruikt kan ik verdelen in drie delen.

• Namur naar Vezelay = €450 (31 dagen)
• Vezelay naar Saint-Jean-Pied-de-Port = €900 (30 dagen)
• Saint-Jean-Pied-de-Port naar Finistera =€1200 ( 35 dagen)

– MATERIAAL: Hierin bespreek ik mijn materiaal die ik meeneem

– LEZEN EN ZIEN. Wat me terug in de sfeer bracht 🙂

– TIPS