“Je vous souhaite une bonne route, que dieux vous protège”, zegt Cyril terwijl hij mij een kruisje op het voorhoofd tekent. Zoals een vader aan zijn kind zou geven bij het verlaten van het huis op weg voor een nieuwe dag.

Een bezoek aan de Basiliek de Saint-Maurice.
Recent vernieuwd naar aanleiding van het 1500 verjaardag. Een prachtig versierde doopkapel met een doopvont waarop Adam en Eva in de steen zijn uitgehouwen, mozaïeken, de glasramen met astrologische afbeeldingen. Aan de hoofdingang, doe ik een poging om de deur – die met vakmanschap is bewerkt – te fotograferen, niet eenvoudig wanneer een sensor boven je hoofd hangt en telkens je beweegt de deur in beweging gaat. De deur doet me wat denken aan deze van la Sagrada Familia in Barcelona.

Saint-Maurice

Dichterbij… Dichterbij… Le col du Grand Saint-Bernard.
Hoewel het verlangen heel groot is om de col over te wandelen, krijg ik meerdere keren te horen dat het niet aangeraden is. Een man in een tea-room met wie ik de tafel deel is een vervente wandelaar van de col.
Hij weet me te vertellen dat het veel meer gesneeuwd heeft dan de voorbije jaren. Veertien dagen geleden zijn nog zeven wandelaars omgekomen hier in de buurt. De weg die vrijgemaakt is, is wel 8 à10 meter hoog, zelfs hoger en kan nog altijd instorten. Een zuster was gisteren tot aan haar hals naar beneden gezakt. De col langs de Zwitserse kant gaat pas officieel open op 5 juni. Langs de Italiaanse kant de vijftiende juni. Vermits ik alleen ben, noch de bergen, noch de sneeuw ken is het vertrouwen op anderen groter dan mijn eigen verlangen. Ik voel dat ik hier in dubbelheid zit… tussen mijn denken en mijn hart…, mijn angst en mijn verlangen Ik laat het wat rusten zodat ik hier een evenwicht mag in vinden. Het eindresultaat zal het vertrouwen zijn in wat de weg me toont en brengt.

Lange grassen komen mijn benen strelen. Een brug… het water stroomt krachtig…
De vlier staat in bloei. Binnenkort is het aan de linde… verlangend naar haar geur.

Voor mij een jongen. Hij komt een huis uitgewandeld. Voor hem een man. De jongen loopt er achter en probeert in de passen te lopen. Af en toe een looppas er tussen. Zijn poep draait opzettelijk naar links en rechts…zijn armen zwieren nonchalant heen en weer. Doet me denken dat ik dit als kind best leuk vond om te doen. De jongen draait links af… Op weg naar school. Op het plein van het dorp staan bloembakken gevuld met kruiden… Laat je zintuigen werken… staat vermeld op een bord.

Cascade de la pissevache

De drukte en geluid van de wagens blijven aanwezig, alsook de asfalt. In de verte een waterval ‘Cascade de la pissevache’,letterlijk vertaald de ‘waterval van de pissekoeie’. Een vrouw staat de waterval te bewonderen. Ze komt dichterbij. Een gsm in de hand. Ik vraag of ik haar fotografeer. Ze nodigt me uit om samen iets te drinken, Barbara.

Net voor Martigny… een gebouw… een kraan… Geen wijn zoals op de Camino, wel stromend smaakvol bronwater.
In Martigny ga ik opzoek naar de toeristische info voor nader info ivm de col. Naar mijn mening niet genoeg ervaring wat de berg betreft, wel de officiële boodschappen.
Voor ik het avondmaal neem samen met de broeders van Saint-bernard, ga ik eerst in de binnentuin van de abdij.
Een bankje. Een water reservoir. Een kraan. Terwijl daar wat zit te mediteren en genieten van de stilte, komt een merel een bad nemen. Ik geniet van het zien hoe hij kopje ondergaat zonder enige schrik van mijn aanwezigheid. La Joie.

Het avondmaal neem ik samen met de broeders van Saint-bernard. Een ronde tafel met in het midden een ronde schotel die ronddraait, beste wel handig wanneer je met velen aan tafel zit. Wat voelt het hier goed, ontspannen in losse sfeer. Samen tafelen.

Voor de eerste keer doe ik een terras. En ja hoor een zeldzaamheid… maar een Belgisch biertje lacht me toe en ik laat me verleiden. Het terras zit vol jongeren van tussen de 14 en 20 jaar. Het is vrijdagavond…

Martigny