Dolmen ‘la pierre platte’
Ik verlaat le gîte ‘Le presbytère’, het was een fijn samenZijn met Monette de eigenares. Ik neem vandaag een weg richting ‘Les Causses du Méjean’ een klim van zowat een 550 meter…om een ganse dag op een kalkplateau te wandelen. Een gebied die al reeds 5000v J.-C. bewoont en een veel gebruikt gebied door de Néolithique.
Een prachtige Dolmen ‘La pierre platte’ kondigt het plateau aan. Wel 26 gieren vliegen in het rond. Wanneer ik bij het stijgen naar beneden keek richting het dorp, begreep ik waarom de kleinhandelaars in Florac stilletjes aan aan het verdwijnen zijn… een zoveelste supermarkt… kwantiteit boven kwaliteit.
Een dor en ruw landschap met een groot verscheidenheid aan distels. Een liefhebber van vlinders zou zich hier goed kunnen uitleven. Ik heb nog nooit zoveel en een grote verscheidenheid gezien aan vlinders op één plaats. Gelukkig is er wat wind, want de temperaturen stijgen al snel richting de 30°. Vele dorpjes zijn er hier niet, op twee na over de ganse weg. En een dorpje is dan 1 à 3 huizen. Waterpunten, geen. Mijn drinkfles geraakt leeg. Ik word spaarzaam op mijn water….tot de laatste druppel.
Een dagje op doorzetting. Gelukkig vind ik voor de afdaling een bewoonbare boerderij. Wat kon dit water smaken.
Met een afdaling richting Salvinsac eindig ik deze lange wandeldag. En wat ben ik blij… terug kunnen aankloppen… zonder doorverwijzen naar een gîte. In het huis van Eric, die net aan het verhuizen is en mij zijn huis leent. Een typisch huisje uit de Cévennes met een hedendaags kleedje binnenin. Door het raam van mijn venster kijk ik uit op een kerselaar en zijn massa rode kersen, een dennenbos en het stenendak van de buren. Mijn ogen sluiten zich… Voldaan en dankbaar
Les Causses de Mejean
Le Cardabelle- een beschermde plant
De weg naar... 