En français 👇
De uren gaan zachtjes voorbij op de golven van de ‘tijd’. Buiten schijnt de zon en een prille lente is hoorbaar.
Af en toe zie ik de pijn op het gezicht van mijn vader.
De weinige beweging die er vandaag is, is traag draaien met zijn hoofd, zijn handen die van zijn papegaai (de driehoek om je op te trekken aan je bed) naar de zakdoek grijpen om dan zijn handen te kruisen op zijn borstkas, waarna ik hem nadien toedek om het warm te hebben.
Hij draait zijn hoofd een kwartdraai naar rechts.
“Wat ga je doen eenmaal dit voorbij is?”, vraagt hij me.
Ik leg mijn handen op zijn bedsponde en leg mijn kin leunend erop.
“Je huis verder afronden. Nadien een huis zoeken voor mij. Een pelgrimstocht voorbereiden voor JT’M, waar Jeanne d’Arc- terwijl ik verwijs naar een beeldje op zijn kast- mee gaat.
In juni, het weekend van je verjaardag, ga ik eerst ‘le Ministère de la Madeleine’ afronden. Ik ga er dan mijn ordinatie ontvangen.
Weet je nog 4 jaar geleden ik belde je op om te zeggen dat ik zou trouwen. Je zei me “och, en ik ken mijn schoonzoon niet.’ wanneer ik je toen ze ‘ Och, jawel je kent hem heel goed, Jezus’. We hebben toen goed gelachen. Weet je nog!”
De vreugde van toen was terug aanwezig.
” Papa, de ordinatie die ik zal ontvangen is zo juist in tijd en plaats.”.
Ik deel hem in het kort waar het doorgaat, met wie en wat ik doe.
” De Tor, dit zegt me iets”, fluisterd hij en gaat verder “wordt dit geschreven met een H.” “Neen, zonder papa”.
Thor, is een Noorse god. Hij was de god van de donder in de Noordse mythologie. Zoon van de oppergod Odin (Wodan) en de godin van de aarde Fjorgyn. Hij staat ook bekend als Donar (donder-dag) Samen met zijn machtige hamer, de Mjölnir was hij de heerser van de stormen waarbij hij de regen zou laten vallen. Deze neerslag hadden de boeren immers hard nodig voor hun gewassen.
Replica’s van zijn hamer werden gebruikt om brandstapels te zegenen, waardoor hij werd geassocieerd met de dood en crematie.
“Ik heb een wens, zou je iets willen doen wanneer je daar bent?” “Zeg maar papa”. Ik breng mijn oor wat dichter terwijl hij fluisterde. “Dit zal ik doen. Daar mag je op rekenen”, beloof ik hem.
“Ik zal present zijn voor je ordinatie, ik zal daar staan met mijn hond”, deelt hij.
Bij het naar huis rijden blijft dit waardevol moment dichtbij me. Het voelt als een cirkel die rond is en terzelfde tijd aan de deur van iets nieuws. Alsof het leven van mijn papa en dit van mij parallel naast elkander staan om dan nadien in elkander overvloeien en een fakkel zal worden doorgegeven. Alsof hij mij de wereld instuurt onder een gevleugelde.
En hoe bijzonder om net tijdens het weekend van zijn verjaardag mijn ordinatie te doen. Hij wordt er dan 81, een 9
Ik hou niet van je met mijn hart en geest. Ik hou van je met mijn ziel, voor het geval mijn geest het vergeet en mijn hart stopt. ~ Rumi
Les heures s’écoulent doucement sur les vagues du « temps ». Dehors, le soleil brille et un soupçon de printemps se fait entendre. De temps en temps, je vois la douleur sur le visage de mon père, qui est en fin de vie.
Le seul mouvement qu’il y a aujourd’hui est de tourner lentement la tête, ses mains allant du perroquet (le triangle pour se tirer au dessus du lit) jusqu’à prendre le mouchoir puis croisant ses mains sur sa poitrine, après quoi je le couvre pour le garder au chaud. Il tourne la tête d’un quart de tour vers la droite. “Qu’est-ce que tu vas faire une fois que tout sera fini ?”, me demande-t-il. Je pose mes mains sur le bord de son lit et pose mon menton dessus.
“Terminé de vidé la maison. Apres cherchez une maison pour moi. Préparez un pèlerinage pour JT’M, puis ta petite statue de Jeanne d’Arc sur ton armoire va m’accompagner.
Mais d’abord en juin, le week-end de ton anniversaire, je terminerai d’abord « le Ministère de la Madeleine ». J’y recevrai mon ordination.
Tu te souviens, il y a 4 ans, je t’ai appelé pour te dire que j’allais me marier. Tu m’avez dit “oh, et je ne connais pas mon gendre”. Quand je t’ai dit: ‘Oh, oui, tu le connais très bien, Jésus.’ On a bien rigolé. Tu te souviens? “
La joie de cette époque était présente. “Papa, l’ordination que je suis sur le point de recevoir tombe à point en temps et lieu.”
Je partage brièvement avec lui où cela se déroule, avec qui et ce que je fais. “Le Tor, ça me dit quelque chose”, murmure-t-il et continue, “c’est écrit avec un H.” “Non, sans papa.”
Thor est un dieu nordique. Il était le dieu du tonnerre dans la mythologie nordique. Fils du dieu suprême Odin (Wodan) et de la déesse de la terre Fjorgyn. Il est également connu sous le nom de Donar (jeudi). Avec son puissant marteau, le Mjölnir, il était le maître des tempêtes où il faisait tomber la pluie. Les agriculteurs avaient désespérément besoin de ces précipitations pour leurs récoltes.
Je lui explique ce que est le Tor, à Glastonbury.
“J’ai un souhait, veut tu faire quelque chose pendant que tu y êst?” “Dis moi papa”, je rapproche un peu mon oreille pendant qu’il murmure….
“Oui, je vais le faire. Tu peut compter sur moi”, lui promets-je.
Et pendant que il me fait un petit sourire il me dit “Je serai présent pour ton ordination, je serai là avec mon chien”.
En rentrant chez moi, ce moment précieux ne s’en va pas. C’est comme si la boucle était bouclée et en même temps à la porte de quelque chose de nouveau. Comme si la vie de mon père et la mienne étaient parallèles l’une à l’autre, puis se rejoignaient et qu’un flambeau me serait transmis. Comme si je suis envoyait au monde sous un ailé.
Si fort de faire mon ordination juste le week-end de son anniversaire. Mon papa auras 81 ans, un 9.
Je ne t’aime pas avec mon cœur et mon esprit. Je t’aime de tout mon âme, juste au cas où mon esprit oublierait et mon cœur s’arrêterait ~Rumi
De weg naar... 