Middelburg

Posted on by

Sint-Ghislenuskerk, Waarschoot

Half zeven. Mijn wekker. Oh, veel te vroeg. Een zuster komt me halen voor het ochtendgebed. Na het gebed volgt het ontbijt. Het onderwerp aan tafel: Compostela. “Vergeet niet te eten hé!”, meldt zuster An. Ik vertel de zusters hoe ze mij kunnen volgen tijdens de tocht en verwijs hen door naar mijn website. “Debels, rebels maar met een D”, al glimlachend. “Ja, je draagt wel je naam!”, antwoordt zuster Gerd me al lachend. We hebben plezier aan tafel en genieten van het samenzijn. Na het klaarmaken van een picknick start ik mijn dag. Twee kilometer verder een fietser. Ik herken een buurvrouw. Vol ongeloof roepen we naar elkander. Een korte babbel. De weg gaat verder via het Provinciaal Domein ‘Het Leen’. De wind speelt met de bladeren van de bomen, varens en vingerhoedskruid. Het zonlicht danst erdoor en brengt een prachtig ochtendtafereel. Tien kilometer langs het kanaal ‘de Stinker’. Die heeft zijn naam niet gestolen, effectief, op bepaalde plaatsen is de stank zo groot dat ik braakneigingen heb en eraan denk om op mijn stappen terug te keren.

Net over het ‘Van Goghbruggetje’ in Balgerhoeke, een tweede brugje. Ik sta even stil. Ik hoor gepraat. Onder de brug verschijnen plots twee mannen, varend op het water. Benedict en Kristof verwijderen het onkruid op de muur van de brug. Ik vraag hen hulp bij de weg. We wisselen wat woorden uit. “Ik hoop dat je mooi weer zal hebben!”, roept Benedict me toe. “Dank je. Het is altijd mooi weer!”, roep ik terug.

De zon is van de partij. Picknicktijd. Diep in het zakje een Nougatine chocola. Een fijne verrassing, dankjewel zuster An. Rond drie uur ben ik aan de Nederlandse grens. Een kronkelpad doorheen de velden neemt me mee tot in Middelburg. De zoektocht naar een overnachting is hier niet eenvoudig. Aan het derde huis heb ik geluk. Het huis van Patricia en Geert. Patricia maakt een heerlijk avondmaal klaar. Het klikt heel snel en voor we het weten is het al bijna kwart over tien.  Ik breng de nacht door in hun caravan. Dit roept fijne herinneringen op aan de zovele zomers die ik met mijn ouders doorbracht op vakantie op een camping ergens ver in Frankrijk. In dit kleine warme nest val ik in slaap.

GPX Bestand Waarschoot – Middelburg

Middelburg

Six heures trente. Mon réveil. Oh, c’est beaucoup trop tôt. Une sœur vient me chercher pour la prière du matin. Après la prière il y a le petit-déjeuner. À table le sujet de conversation est Compostelle. “N’ oublie pas de manger hein!”, me dit sœur An. J’explique au sœurs comment elles peuvent me suivre durant mon voyage et les guide vers mon site. “Debels, rebels mais avec un D”, leur dis-je en souriant. “Oui, tu portes bien ton nom!”, me répond sœur Gerd, en me souriant à son tour. Nous avons du plaisir à table et partageons la joie d’être ensemble. Après avoir préparée le pique-nique je commence ma journée. Deux kilomètres plus loin un cycliste. Je reconnais une voisine. C’est incroyable…Une brève conversation. Le chemin continue passant par le Domaine Provincial ‘Het Leen’. Le vent fait frémir les feuilles des arbres, les fougères, les digitales. La lumière du soleil danse à travers elles et forme ainsi une magnifique esquisse matinale. Dix kilomètres en longeant le canal ‘de Stinker’(le puant). Il n’a pas volé son nom, car effectivement, à certaines places la puanteur est telle que j’ai envie de vomir et que je pense retourner sur mes pas.

Juste passé le pont de ‘Van Gogh’ à Balgerhoeke un second petit pont. Je m’arrête un instant. J’entends parler. Soudainement, deux hommes apparaissent d’en dessous du pont, navigant sur l’eau. Benedict et Kristof enlèvent les mauvaises herbes des murs du pont. Je leur demande de l’aide pour la route à suivre. Nous échangeons quelques mots. “J’espère que tu auras du beau temps!”, me crie Benedict. Je lui réponds avec un clin-d’œil, “Merci, il fait toujours beau!”

Le soleil est de la partie. C’est l’heure du pique-nique. Au fond du sac, un chocolat nougatine. Une belle surprise, merci sœur An. Vers quinze heures j’arrive à la frontière Néerlandaise. Un sentier sinueux à travers champs me mène jusqu’à Middelburg. La quête d’une nuitée n’est pas simple ici. À la troisième maison j’ai de la chance. La maison de Patricia et Geert. Patricia prépare un délicieux repas du soir. On s’entend bien et avant qu’on s’en rende compte il est déjà vingt-deux heures quinze. Je passe la nuit dans leur caravane. Cela me rappelle plein de bons moments passés, lors des nombreuses vacances avec mes parents, au camping quelque part dans le fin fond de la France. Dans ce petit nid douillet je m’endors.

Waarschoot

Posted on by

‘de Lieve’

Check! Heb ik wel alles bij, gaat er door me heen. Hoe weinig of hoe klein de bagage ook mag zijn, de onzekerheid om niets te vergeten blijft groot. Ik sluit de voordeur. Het kookfornuis, gaat er door me heen, terug naar binnen. Na vijf minuten sluit ik voor de tweede maal de deur.

De lift. Een spiegel, mezelf. Daar gaan we voor een nieuw avontuur. In het Nu en met vertrouwen dat alles een reden heeft en goed komt, start ik mijn tocht doorheen België. Met rode kaken geef ik toe dat België voor mij eerder onbekend is. Aardrijkskunde was ook niet mijn sterkste vak, al snel verveelde de leerstof mij en zat ik met mijn gedachte ver weg.

Twee gekende gezichten staan me op te wachten aan de Sint-Jacobskerk. Hubert, een man die ik regelmatig ontmoet in het Open Huis ‘Pratershol’, een ontmoetingsplek gelegen in het historische Patershol. En Jacqueline, met wie ik een stuk van mijn levensweg heb gedeeld. Jacqueline nodigt me uit voor een ontbijt, een stevig broodje om de dag te beginnen.

Half elf, ik geniet van de vele mooie hoekjes die ik in Gent mag ontdekken. Patershol, Prinsenhof, Sint-Elisabeth begijnhof, het park aan de Nieuwe Wandeling. Ik verlaat het centrum van Gent via de Groene Vallei en de Bourgoyen-Ossemeersen. Zoveel groen, zo dicht bij huis. Langs de oevers staan Mariadistel, heermoes en klaproos krachtig naast elkaar, heen en weer te dansen terwijl ik hen voorbij wandel. In de namiddag stap ik vijf kilometer langs het kanaal de Lieve. Ik was even vergeten dat een fel gekleurde short een ideaal aanvalspunt is voor dazen. Gelukkig heb ik mijn Combudoronzalf bij de hand. Om zestien uur een halte in de ‘Akkerhoeve’ in Waarschoot. Dansnamiddag. Ik ga binnen en vraag of ik gebruik mag maken van de toiletten. “Ben je op doortocht?”, vraagt de eigenaar. Ik deel het verhaal en de reden van mijn tocht. Hij trakteert me op een koffie. Bij mijn vertrek bieden drie vrouwen mij centen aan en vragen of ik ze wil aannemen. Dit voelt vreemd, nog nooit heeft iemand onbekend me zomaar geld aangeboden. Ik weet niet wat ik moet doen. Hen het plezier ontnemen van het geven vind ik niet fijn, dus ik meld dat ik ze graag aanneem en dat ik het aan een goed doel zal schenken. We praten nog wat samen. Achter de bar een jong meisje, ze danst. Ik nodig haar uit om te gaan dansen op de dansvloer. Een danspasje met wandelbottines, niet eenvoudig.

Achttien uur, aankomst in Waarschoot aan de bijzondere Ghislenuskerk. Ik hoor dat er nog een klooster is en zoek dit op. Zuster Clara helpt me bij het zoeken naar een bed en spreekt zuster An hierover aan. Ik heb het geluk er te mogen overnachten. Zuster An toont me een kamer, badkamer en keuken. Een avondmaal komt eraan. Zuster An wandelt nog even met me tot aan de kapel. Een lange gang, een deel dat binnenkort zal worden afgebroken. De kapel heeft prachtige handgeschilderde muren. Spijtig dat dit zal verdwijnen. Zuster-overste Gerd komt me ook nog een goede avond wensen. Een uitnodiging volgt om morgenvroeg samen met alle zusters het ontbijt te delen. Mijn eerste dag zit erop, één euro gespaard.

GPX Bestand Gent – Waarschoot

Waarschoot

Dernier contrôle! Je me demande si tout y est. Même si j’ai peu de bagage, être sûr de ne rien oublier reste très important. Je ferme la porte derrière moi. La cuisinière…je rentre à nouveau. Cinq minutes plus tard, je ferme la porte pour la deuxième fois.

L’ascenseur. Un miroir, et moi. Nous voilà partie pour une nouvelle aventure. Dans le présent et confiante que toute chose a ses raisons d’être et que tout finira bien, commence le voyage à travers la Belgique. Le rouge aux joues, je reconnais que la Belgique m’est inconnue. La géographie n’était pas mon point fort, très vite la matière m’ennuyait et mes pensées partaient en vagabondage.

Deux visages connues m’attendent à l’église Saint-Jacques. Hubert, un homme que je rencontre régulièrement à la maison ouverte ‘Pratershol’, située dans le centre historique du Patershol. Et Jacqueline, avec qui j’ai partagé un bout de chemin de vie, m’invite pour un petit déjeuner. Un pain copieux pour commencer la journée.

Dix heures trente, je prends plaisir à découvrir quelques beaux coins de Gand (Gent). Patershol, Prinsenhof, le béguinage Saint-Elisabeth, le parc ‘Nieuwe Wandeling’.

Je quitte le centre de Gand en passant par ‘Groene Vallei’, ‘Bourgoyen-Ossemeersen’. Tant de verdure, si près de la maison. Le long des berges, des chardons de Marie, la prêle des champs et des coquelicots dansent l’un et l’autre côte à côte tandis que je les croise en chemin. Dans l’après-midi, je longe le canal la Lieve durant cinq kilomètres. J’avais quelque peu oublié l’attirance que peut avoir un short de couleurs lumineuses sur les taons. Heureusement j’ai ma pommade Combudoron à portée de main.

Seize heures, un arrêt à la ferme ’Akkerhoeve’ de Waarschoot. Après-midi dansant. Je rentre et demande si je peux utiliser les toilettes. “Tu es de passage?”, me demande le propriétaire. Je lui raconte mon histoire et la raison de mon voyage. Il m’offre un café. Au moment de partir, trois femmes m’abordent, m’offrent de l’argent et me demandent de bien vouloir l’accepter. C’est étrange pour moi, jamais encore d’inconnues m’ont offert de l’argent sans raison. Je ne sais que faire. Leur ôter le plaisir de donner me parait délicat. J’accepte avec plaisir, leur disant en faire don à une bonne cause. On bavarde encore un peu. Derrière le bar, une jeune fille danse. Je l’invite à se rendre sur la piste. Des pas de danse avec des bottines de randonnée, pas simple.

Dix-huit heures, arrivée à Waarschoot à hauteur de l’église particulière de ‘Ghislenuskerk’. J’entends dire qu’il y a encore un couvent et pars à sa recherche. Sœur Clara m’aide à chercher un lit ou dormir et en parle avec sœur An. J’ai la chance de pouvoir y passer la nuit. Sœur An me montre une chambre, salle de bain et cuisine. Un repas du soir arrive. Sœur An  se promène encore un peu avec moi jusqu’à la chapelle. Un long couloir, une partie qui sera bientôt démolie. La chapelle possède de magnifique murs décorés à la main. Regrettable que tout cela doit disparaitre. La sœur supérieur Gerd vient aussi me saluer. Une invitation, à partager le petit déjeuner de demain avec toute les sœurs, m’est faite. Mon premier jour se termine. J’ai économisé un euro.