We zijn bijna een maand verder en nog een maand te gaan voor mijn uiteindelijk vertrek op 5 april. De rugzak is gevuld met het belangrijkste. Soms komen er nog dingen bij en andere zaken gaan eruit. Niet gemakkelijk wanneer ik me wil beperken tot een minimum en toch wil zorgen voor enig comfort. Comfort betekent hier voor mij, geen koud hebben, een goede nachtrust en geen pijnlijke voeten. Hoewel dit laatste waarschijnlijk niet te vermijden zal zijn.

Enige twijfel ontstaat er of ik toch geen camera zou meedoen. Oorspronkelijk was ik dit niet van plan omwille van het gewicht en om afstand te doen van materie…. Jasmine op stap zonder camera….hmmm

Hoe meer ik ga wandelen en bewust wordt van mijn tocht naar Compostela, hoe meer ik besef dat je niet zomaar zonder reden zo een tocht onderneemt. Een innerlijke reis van loslaten en vernieuwen. In de hoop dat wat op mijn schouders ligt draaglijker mag worden, een plaats zal krijgen, om dan op het einde van de weg hand in hand verder te mogen wandelen. En hoe meer ik eraan denk, hoe meer ik het gevoel krijg dat deze groter wordt. Eén iets is zeker de wilskracht is aanwezig. Een boodschap die ik aan mezelf graag meegeef is aanwezig te zijn in het NU, met mildheid, zorg en liefde voor mezelf.