‘Spiegelspiegel aan de wand…’
Wie kent dit verhaal niet…

Neen, ik zal het niet hebben over de spiegel die als materie aan de muur hangt, waar je ”s morgens voor staat en jezelf ziet.

Wel over de spiegels die je dagelijks tegenkomt wanneer je de deur uit gaat en een stap in de buitenwereld zet, want alles waar je naar kijkt en ziet in de buitenwereld is een weerspiegeling van je binnenwereld.

Wanneer je hier bewust mee omgaat ontdek je patronen van jezelf die aan de oppervlakte kunnen komen en waar je aandacht kan aangeven. De spiegels komen iets over onszelf vertellen en meestal zijn dit dingen die we vaker liever niet zien en wegduwen.
De spiegels zijn namelijk de andere, de ander tot wie je in relatie staat.
De ander brengt je informatie, informatie over jezelf.
De meeste spiegels die we kennen zijn deze van frustratie en ergernissen omdat deze net je de kans brengen om je binnenwereld te bekijken. Door je gevoelens dieper te gaan onderzoeken kom je meer te weten over je acties en reacties in relatie met jezelf en tot de ander. Je krijgt antwoorden en inzichten op je vragen in het onderzoek naar jezelf. Op deze manier komt veel aan het licht te liggen, zelfs dat wat diep in het duister ligt, waardoor je jezelf de kans heeft het duister naar licht te brengen. En licht in de verschillende betekenis van het woord.
Daar… binnenin ligt de mogelijkheid om te groeien. De weg van bewustzijn.
Wanneer je bewust omgaat met die spiegels heb je je eigen leven in de hand.

Vaak worden we ook aangetrokken tot iemand die iets heeft wat jezelf niet hebt of denkt te hebben. Dit kan door een tekort buiten jezelf, in je directe omgeving of/en een tekort binnenin jezelf zijn. Dit tekort wordt dan ingevuld door de ander. Je gaat het hier buiten jezelf zoeken. Wanneer die ander dan een stop zet op wat je tekort is en het ontbrekende deel binnen of buiten jezelf niet meer opgevuld geraakt – door een relatiebreuk of de ander die eigen inzichten heeft verworven – zal je je in de steek gelaten voelen omdat de ander je tekort invuld om zo gelukkig te worden. Dan breekt de spiegel.

De spiegel hoeft echter niet te breken wanneer je de weg naar binnen neemt, want in plaats van het tekort bij de ander te halen zal je ontdekken dat wat als ‘tekort’ aanvoelt het al aanwezig is in jezelf, alleen nog niet tot volle ontwikkeling of groei is gekomen. Op deze manier is het geluk niet afhankelijk van de ander, wel van jezelf. Zo heb je je leven in eigen handen en besta je op jezelf.

En soms krijg je terug de spiegel, herken je onmiddellijk gedragingen, handelingen bij de ander over ‘spiegels’, patronen die je eerder hebt aangepakt, doorworsteld. Dit zijn van die momenten dat je staat te kijken in de spiegel, zonder dat er nog een onderliggende boodschap is, zonder dat je dieper hoeft te gaan kijken. Zonder je nog in een proces hoeft te gaan, want je hebt het doorleefd.

Dank jezelf dan voor het vele werk die je hebt gedaan vooraf en vergeet ook de ander niet te danken voor de spiegel die je gegeven is geweest. Want deze spiegel gaf je de kans te ontdekken en te groeien in het leven.

Dit zijn van die momenten van bewustzijn waar je binnenin diep kan voelen en gewaarworden… ik ben gegroeid, ik ben ervan verlost.

De spiegels… die zullen er gelukkig altijd zijn… En zijn er niet enkel onder de mensen. Ook in alles wat leeft rondom je… water, een boom, een eekhoorn…

Kijk nu even naar het beeld bij deze tekst… Een knotwilg waarin een rozelaar groeit. Een prachtig symbool van hoe we kunnen samen groeien en leven als we allen bereid zouden zijn ons eigen spiegels te durven instappen. Verbonden.

Een fijne herfst-dag aan allen.