Kristal

De laatste tijd herinner ik me mijn dromen. Wat zelden is. Behalve in mijn vroege jeugd. Mijn nachtelijke dromen waren toen voor mij nachtmerries, zo erg dat ik eens een spuit in mijn poep kreeg om te kalmeren. Vandaag kan ik zien dat die dromen van toen me gewoon zaken kwamen vertellen wat men als kind niet altijd kan plaatsen. Toen toch niet.

Een paar dagen geleden had ik volgende droom:

In de ene zit ik naast een man ( de enige man in de ruimte) op mijn knieën. Hij lag op een matras. Hij deelde over de symbolen die werden gebruikt : cirkel, vierkant bij de andere mensen. Bij hem was het de driehoek. Ik zag een niet tastbare driehoek zwevend boven het lichaam. Ze kwam tastbaar door deze in een zacht deken te wikkelen. Een groen tastbare driehoek ontstond en legde het op de man. De gelijkzijdige driehoek met punt naar boven vervormde zich naar een uitgerekte ongelijk zijde driehoek (de langste, smalle hoek was links en richting de benen van de man. De rechterzijde vervormde niet). Op dat moment wou ik mij wat verwijderen van het tafereel – zichtbaar vanuit een andere dimensie zag ik mezelf zitten- en kon niet. Plots waren mijn benen languitgestrekt onder het matras waar de man op lag. Ik riep “ik kan niet weg ben eraan gekleefd”. De sfeer was sereen en ik voelde me rustig.

De volgende elementen zijn aanwezig: cirkel, vierkant, driehoek, onzichtbaar naar zichtbaar, man en mijn eigen persoon als voelbaar vrouw in mijn droom en kleven.

Wat me vooral intrigeert is de driehoek die zich vervormt. De eerst gelijkzijdige onzichtbare driehoek die zichtbaar wordt en nadien verandert, uitrekt naar een ongelijkzijdige zichtbare driehoek, waar bij de rechter zijde gelijk blijft. Een driehoek die eerst vrij is, van vloeibaar naar vast, in de materie, neerdaalt en zich vervormt.

Een driehoek is de basis van het ontstaan van een piramide. De symboliek van de driehoek overlapt die van het getal drie.
De gelijkzijdige driehoek staat voor Goddelijkheid, harmonie, verhouding tot.
De driehoek met de punt naar boven zoals in mijn droom, symboliseerd het vuur en het mannelijk geslacht (de punt naar beneden symboliseerd het water, de baarmoeder en het vrouwelijk geslacht. De zegel van Salomon is samengesteld uit beiden en staat voor de menselijke wijsheid. Het balans van beiden vormen staat voor manifestatie.)
Symbool van het vuur; ook deze van het hart. De ene driehoek is de reflectie van de ander. De respectievelijke symbolen van de goddelijke natuur van Christus en van zijn menselijke natuur. Of van de berg en de grot.
Zo boven, zo beneden. Zo inwendig, zo uitwendig, wat in je hoofd gebeurt zo in je lichaam. Wat in je lichaam gebeurt, dit gaat zich uiten in je leven. Zo in de hemel, zo op aarde. Wat in de hemel gebeurt, gebeurt in jou.

Ik laat de droom en zijn betekenis rijpen.

Deze morgen heel vroeg net voor het wakker worden werd ik gewaar dat mijn lichaam een vloeiende op en dalende beweging aan het maken was over gans mijn ruggengraat telkens vertrekkend vanuit het sacrum. Als een vloeiende en gelijkmatige beweging van een slang. Ik werd ook gewaar dat ik gesteund werd door iemand in mijn rug, ik kon de persoon herkennen, het gaf me een veilig gevoel. Ik kwam even wakker en werd gewaar dat wat gebeurde ik in vertrouwen kon blijven. Ik dommelde terug in en toen zag ik vanuit bovenaanzicht, ik zag dwars door mijn lijf, mijn lage ruggenwervel, mijn pelvis. Tegen mijn ruggengraat zag ik de punt van een bergkristal er tegen steunen. Het andere punt uiteinde stond in de pelvis van waaruit cirkels vertrokken in het water. De stroming aan lichte watergolven bleef duren. Het voelde vredig.

De elementen water, ruggengraat, pelvis, dubbeleinder (bergkristal met 2 punten).

Het was voor mij duidelijk dat die beweging heel deugddoend was voor mijn rug. Ik ontwaakte ook zonder spanning in de ruggengraat. Ik greep ook onmiddellijk naar mijn bergkristal die op mijn kast beneden ligt en hield deze tussen duim en wijsvinger. Een zalig ontwaken.

De kristal is een embryo: het wordt geboren uit de aarde, uit de rots. De transparantie ervan is een van de mooiste voorbeelden van de vereniging van tegenstellingen. Kristal, hoewel het materieel is, stelt ons in staat er doorheen te kijken, alsof het niet materieel is. Het vertegenwoordigt het tussenliggende vlak tussen het zichtbare en het onzichtbare.
Ze worden ook wel Licht stenen, of stenen van de overwinning genoemd.

En toen ik daarnet bij het opstaan een oud versleten strip in de hand nam om de haard aan te steken. Stond geschreven ‘De kristallen grot’.

Open Hart

In synchroniciteit brengt FB me een herinnering. Een tekst die ik vorig jaar schreef op mijn FB pagina. Zo passend in het NU moment. Dat mijn eigen tekst me steun zou brengen, . hmm, nooit gedacht dat mijn eigen woorden me zou raken.

~

Ik zit hier op de boord van mijn bed, uitkijkend naar de natuur. Gisteren kwam agressie naar me toe voor de 2de keer in een maand, deze keer was deze fysiek. Het geweld kwam goed binnen en vanuit het niets.
Het deed me terug keren naar de agressie in mijn jeugd en hoe ik er zelf mee om ben gegaan. Hoe je van een hartgedragen persoon – wat we in wezen allemaal zijn – naar afscherming en overleving gaan door je eigen hart deels of volledig af te sluiten, naar de keuze terug het hart te openen en niet meer willen en kunnen sluiten.
Maar dan ben je toch broos en kwetsbaar hoor ik zeggen. Ja, in zekere zin wel omdat je dan terug kan gewaarworden wat je als kind hebt ervaren die eerste keer wanneer agressie naar je toe kwam… nl angst. En dan sta je daar als volwassen met een kenbaar onaangename gewaarwording. Als volwassen heb ik de keus om ofwel zoals het kleine meisje toen gedaan heeft, is zich te gaan beschermen door zich af te sluiten…
of…
de keuze te maken – om wat toen mijn klein meisje niet kon, omdat ze broos was – is vandaag met een openhart blijven staan met de angst. Waarvan ik overtuigd ben dat deze zal verdwijnen door Liefde.

Ik wens jullie allen Liefde

Dan denk ik terug aan mijn Roos die ik mocht ontvangen in de nazomer.

‘Om in Liefde te Zijn met jezelf en de andere is het belangrijk om op je eigen te bestaan, zorg te dragen voor eigen ruimte zodat je op je eigen unieke manier de weg gaat volgen en te gaan schitteren in jezelf en met de ander, zonder jezelf te verliezen of verstrengeld te geraken.’

Geloven

img_20171106_163640_201802132303321681275506371.jpg

De weg naar essentie. De weg naar je hart. Is laag per laag openen, verwijderen,  transformeren en achterlaten. Het is als terug keren naar het kleine wezen die zoveel jaren geleden werd geboren om van hieruit terug in de wijde wereld te gaan staan. Het is de angsten onder ogen durven zien, je legt je letterlijk open en bloot en amai ik sta versteld hoeveel angsten in mij aanwezig zijn en hoeveel bolsters deze angsten hebben beschermd. Het verwijderen van die bolsters zijn niet leuk, wel zijn ze meer dan de moeitewaard en gelukkig van heel korte duur. Het transformeren van angst brengt je al heel snel naar liefde.

Niet enkel angsten ook mijn eigen akties doorheen de jaren heen, ze bewust worden en ze transformeren. Het is leren je grenzen stellen zonder angst afgewezen te worden. Het is leren grenzen stellen om mezelf te respecteren. Het is leren in nabijheid gaan zonder jezelf weg te geven of verliezen.
En soms is het één stap vooruit en twee stappen achteruit. Telkens opnieuw en opnieuw, tot de stappen die ik neem kleiner en kleiner worden en me het gevoel geven dat er een tijd komt… op die momenten weet je en vertrouw je dat je omringt bent met de juiste personen, want diep vanbinnen voel je dat de tijd er rijp voor is.
Het is bewust in verbinding gaan met mezelf en de ander. Het is durven in verbinding te blijven wanneer je in contact komt met je angsten. Het is durven blijven openstaan met mijn gevoelens zonder ze te willen afschermen of ze te willen verzwijgen uit angst van wat zou kunnen volgen.
Want als je spreekt vanuit je hart, als je handelt vanuit je hart kan niets verkeerd zijn… het is zuiver en puur en vraagt om te respecteren en met zorg om te gaan. Ik vertrouw en geloof in de lessen van het leven. Ik geloof in mezelf. Op weg naar herboren worden, op weg naar groei.