Paasmaandag. Ik verlaat Mières del Camin voor de laatste dag op de Camino San Salvador richting Oviedo.
In het eerste dorpje op de rechterkant zie ik glasramen…een eerste… een voetwassing, een tweede ik herken de afbeeldingen van Maria Magdalena. Een Maria Magdalena kerk.
Ik bel aan huisnr. 3. Een dame opent haar venster op het 1ste verdiep. Ik vraag haar of de dame weet wie de sleutel van de kerk heeft. Ze verwijst me door naar een vrouwtje wat verderop die al op de uitkijk staat. In haar blauwgeruit schortje probeert ze me duidelijk te maken dat ze de sleutel niet heeft. Op haar muur staat huisnr. 43 (7). Ze verwijst me naar een ander huis, bij “Veronica”, ik ga aanbellen boven haar bel zie ik huisnr 21 (3). Drie vrouwen maar helaas geen sleutel.

Hmm, bijzonder 3 vrouwen en mezelf. Maria Magdalena en nr 3 en 7.
Ik denk aan volgend jaar. 2023. 3 vrouwen en mezelf richting Jeruzalem op de voetsporen van Maria Magdalena.

Langzaam gaat de weg omhoog. Beneden in het dal zijn fabrieksgebouwen te zien.
Een man loopt voor me met zijn wandelstok in de hand en zijn paraplu hangt vast in zijn kraag. Wat verder staat hij te praten met een andere man. Aan zijn voeten ligt een Border collie. Hij probeert me duidelijk te maken dat ik niet met mijn sandalen kan afdalen dat ik bottines nodig heb. De weg zou glad zijn en modderig. Ik kijk hem aan en vertel hem dat ze reeds van Almeria komen. We hebben nog wat plezier rond de sandalen. De mannen maken een onderonsje en één van hen vergezeld me. Ik geniet ervan om hun bezig te zien.
En de weg… zes meter mos en vocht in het midden op de baan. Rechts lag het droger. Totaal geen gevaar. Ik had plezier in het zien dat de man plezier had om me te begeleiden en me dan de weg te tonen. Zalig!

Langs de weg staan appelbloesems, vlier en reuze grote meidoorn en heerlijk geurende eucalyptusbomen. Osteospernum, anthémis, brandnetel, speenkruid, varens, paardebloem, Irissen geven kleur aan de borders.
In de weiden zijn verschillende soorten bellen hoorbaar, ieder dier heeft zijn eigen toon… De koe, het paard, de geit en de ezels. De buizerd vliegt in het rond en een slang sluipt traagjes over het pad.

Hier en daar is een blauw kruis te zien met het Alfa en Omega. Het embleem van Asturia. Ook de Tryskele mocht ik al meerder malen tegenkomen.

Bij het binnenkomen in Oviedo zie ik op de grond een kenteken in de steen. Een kruis en langs iedere zijde een Engel. Hmm, dit trekt mijn aandacht en benieuwd wat het is en vanwaar het komt.
Voor ik naar de kathedraal ga, zet ik mijn rugzak af in de albergue. De hospitalier wijst me de kamer ‘3’.

Wanneer ik de kathedraal binnen stap. Herken ik het teken op een flyer of is het een embleem die ik zag, bij het binnen stappen van Oviedo. Ik volg de digitale gids die ik meekreeg van de vriendelijke dame aan de balie. Nummer 3 op toestel brengt me mee naar een toren ‘la chambre Sainte’, die twee kapellen heeft die niet met elkander in verbinding zijn. De eerste is de Heilige crypte en de bovendste de crypte genaamd ‘Saint Miguel’, genaamd naar de toren ‘Saint Miguel’ waaraan het verbonden is. Bij het binnenstappen van deze toren zie ik het embleem boven de deur en in de deur. In de crypte een zelfde juweelstuk.
Het embleem. Het wordt genoemd ‘Kruis van de Engelen’ een Grieks kruis (een kruisvorm die ik nu reeds 3 jaar rond mijn pols heb en niet wist welk soort) geschonken door de koning van Asturies aan de kathedraal in 808 (7) en is het symbool geworden van de kathedraal en de stad Oviedo.

Amai, wat was dit een mooie afsluiter van het Paasgebeuren op deze Camino San Salvador in Oviedo. Een dagje vol symboliek, ik kreeg vandaag werkelijk alle thema’s van de voorbije jaren, alles in 1 dag. Ik heb er van genoten van deze prachtige natuur tussen León en Oviedo. Morgen vertrek ik richting Compostella op de Camino Primitivo.