Montamarta… een rustig dorpje op een kwartiertje rijden met de bus of een dagje stappen van Zamora. Ook een ideale plaats om er nog wat rustdagen in te lassen en zorg te dragen voor mijn voeten, helaas zijn ze nog niet optimaal. Mijn lichaam is blijkbaar nog in wintermodus, zo voelt het.
Niet enkel spelen mijn voeten me parten, ook een pakketje die van Amerika afkomt, een nieuwe lichtgewicht rugzak om mijn voeten en onderrug te sparen… en dat is een ander paar mouwen. Vanaf Montamarta wandel ik een paar dagen met Hannelore, waar we samen in Benavente de bus nemen richting Léon. (verplichte, te lange afstanden door niet geopende pelgrimsherbergen en niet aanwezige hostals – aan de deur aankloppen is niet aan de orde in Spanje)
De verzending in Amerika en naar Europa verliep vlot… tot het in Europa aankwam en de douane in Spanje papieren opeiste die ik als Europeaan niet verplicht ben om bij te hebben. De dienst zelf van UPS is werkelijk een ‘fiasco’ en niet aangeraden om deze te gebruiken. Gelukkig en na volharding, geduld en mits de nodige puntjes op de i kon ik eindelijk na 14 dagen het pakket ontvangen in Léon waar ik vijf dagen verbleef in afwachting.
Zoals iemand deelde op FB ‘Jasmine Marie José Debels het leven van een levensgenieter gaat niet altijd over rozen 😏’ er bestaan geen. Echter er zijn geen rozen zonder doornen… Een klassieker. Het is net het leren hanteren van de doornen dat het leven ook boeiend en mooi maakt. Niet altijd évident, wel de moeite waard.
Het wachten gaf me de mogelijkheid om de stad León beter te voelen, in 2014 ben ik er toen dwars doorheen gewandeld en vond ik het blijkbaar toen niet aangenaam. Gelukkig zijn niet alle dagen gelijk… wel allen evenwaardig.
De tijd in Léon liet ik me onderdompelen in de sfeer van Semena Santa een lang bestaande traditie in Spanje. Iedere avond was er een processie waar verschillende broederschappen (behoren tot een kerkgemeenschap) een beeld van het lijdensverhaal van Jezus in de processie navertelden.
Ik stond versteld hoeveel vrouwen er hieraan deelnamen, sommigen broederschappen – van drager tot muzikanten – waren enkel vrouwen. Dit was fijn om zien.
In Léon noemt met de mensen die een puntmuts dragen ‘Papones’ of op andere plaatsen ‘nazarenos’ of boetedoeners. De puntmutsen stammen uit de tijd van de Spaanse Inquisitie waar de veroordeelden niet zichtbaar mochten zijn.
Bij de eerste twee processie kon ik niet zeggen dat het mij niet raakte, integendeel, zien hoeveel mensen hieraan deelnamen. Gelovigen en niet gelovigen. Het moment die me het meeste raakte was toen ik met de camera laag over de grond was om de voeten in beeld te brengen. Ik kwam in een soort bubbel terecht, weg van de menigte rond mij, opgeslorpt door het kadans en slepende bewegingen van de blote voeten over de grond.
Op een bepaald moment rook ik de Cistus doorheen de straat. Ahhh… ik werd me bewust vanwaar ik die geur kende… een mengsel die vaak aanwezig is in wierook. Het bracht me ook terug bij de herinnering naar de Jemeniet op de place Jemaa El Fna in Marrakech waar ik vaak dit mengsel kocht. Heel bijzonder wat die geur met me doet en vooral hoe mijn lichaam hier op reageert.
Een Vreugdevolle Pasen aan iedereen. Dat Licht en Liefde, in jullie elk aanwezig zichtbaar mag worden.✨🙏💖
PS. Ondertussen is de rugzak aangekomen. En het wachten werd beloond. Dankjewel aan Veerle M. voor haar hulp en vertrouwen in mij. 🙏
Hieronder deel ik graag een paar kortfilmpjes van dd etappes tussen Montamarta en Benavente. Alsook een filmpje met een montage (foto/video) van 4 dagen processie in Léon
Granja de Moruela-Barcial del Barco
Beelden vind je HIER over de weg
De weg naar... 
Magnifique moment que la Semaine Sainte vécue… 🙏💞