Een dak

Posted on by

Vorige week had ik een down moment en had nood aan uitreiken, aan iemand te horen, aan een luisterend oor. Een luisterend oor zonder oordeel of zonder dat er al een ‘gekunstselde’ mening klaar staat.
Tijdens ons gesprek deelde ik wat een uitspraak, over het huisje waar ik woon, met me had gedaan en waar het me naartoe had gebracht. De uitspraak kwam op een moment waar ik mijn innerlijke kompas kwijt was geraakt. Ik was mijn aarding kwijt geraakt en wanneer je die verliest kan een ander gemakkelijk invloed op je hebben.
Geen aarding hebben brengt je in twijfel, je gaat naar je hoofd, verliest het contact met je lichaam, met je kostbaar voertuig die we allen bij de geboorte hebben meegekregen.

Aan de andere kant van de lijn, euh…. Hihi, op het visueel schermpje komt :”wat deed je graag als kind.” Zonder twijfel “In de tuin werken”. Door die vraag werd het me duidelijk dat ik niet meer met de aarde bezig was geweest sedert de uitspraak.
De aarde was door vorst keihard geworden. Mijn lichaam was moe en riep naar rust….
Ik had aarding nodig en hoewel mijn hoofd dat wel wist ik kwam er niet bij door de echo’s in mijn hoofd. Echo’s die niet van mij waren ‘jij verdient beter dan een huisje zonder electriciteit, zonder water waar het binnenregent. Dit is niet het huisje waar je moet zijn. Daar zie ik je niet. Dit is niet je plaats.’
En natuurlijk vroeg of laat zal dit niet meer de plaats zijn waar ik mag zijn.

Maar voor NU, nu de rust in mezelf terug is gekomen kan ik me terug thuis voelen in mijn lijf, in het huisje op het ei-land. En kan ik onderscheid maken tussen wat van mij was en wat niet.
Vorige week bezocht ik 2 huisjes waar ik absoluut niet gelukkig van werd, integendeel zelfs.’ s Nachts kreeg ik gewoon geen adem. En deze 2 huisjes lieten me duidelijk zien en aanvoelen wat voor mij belangrijk is in mijn basisbehoeften bij de keuze van een huis. Direct zonlicht en veel licht in huis, ruimte waar ik bewegingsvrijheid mag voelen, waar ik muziek kan spelen zonder er iemand me hoort, waar ik mijn klank vrij kan gebruiken, een plaats waar ik mijn creativiteit mag beleven, natuur, rust.
Waar ik de elementen buiten mij mag vieren, alsook in mezelf.
En dit is de plaats waar ik momenteel ben en mag zijn.

In de chaos en door in beweging te blijven zijn er zaken duidelijk geworden die dienen aangepakt te worden. Zoals een nieuw dak en venster. Een gezond dak als ik hier wens te blijven wonen.
En men kan het dak van een huis vergelijken met het hoofd van de mens. Wanneer het dak niet gezond is, ontstaat er disbalans, breuk, ziekte, chaos in wat er onder aanwezig is.
Na een gesprek met de eigenaar was het duidelijk dat hij financieel niet meer wil investeren. Andere prioriteiten liggen nu bovenaan.

Vorige vrijdag ontwaak ik met een duidelijke behoefte opzoek te gaan naar een lening om een nieuw dak op het huis te leggen. Want nu is dit gewoon als een zeil en bij harde wind is rust heel moeilijk, verlies ik veel warmte. Ik vind het ook jammer om te zien hoe alles stuk gaat als het dak niet gezond is.

Dan ontmoet ik dit weekend Freja, meer dan 10 jaar hadden we elkander niet meer gezien, en toch voelde het als gisteren en zo vertrouwt. We delen, spreken over het huisje. Over hoe we wonen en welke bewegingen we doen en hebben gedaan.
We ontmoeten elkander in resonantie van tijd.
Ik deelde over de stappen die ik ga ondernemen en hoe ik het zag om een lening aan te gaan ook al is het mijn eigendom niet. En ik uit de mindset wil stappen van hoe velen dit zien en beleven.
De maatschappij, de regels, de vaste gecreëerde vormen maken dat mensen niet snel overgaan tot investeren in iets die niet van hen is. Gaan we ervan uit dat de eigenaar alle kosten dient te doen aan het eigendom.
Maar wat als Hemelsvader je een plekje heeft getoond waar je op Moeder aarde mag gronden. Een plaats waar regels, wetten niet bestaan. Waar alles aanwezig is die voldoet aan je basisbehoefte. Wel dan voel ik, dat ik verantwoordelijkheid wens te nemen voor deze bijzondere plaats, en deze beweging me helpt om mijn bestaansrecht op te nemen.
En na 3 maand hier wonen, putje West-Vlaanderen, in een dorp midden de velden zijn er al voldoende momenten geweest die me uitdagen om te durven gaan staan en deze op te nemen.

Met dit delen durf ik te gaan staan en durf ik een oproep plaatsen.
Ben jij of ken jij iemand die zijn slapende centjen wenst in te zetten om mij te helpen bij een nieuw dak en raam. Om deze over een periode van 48 maand terug te betalen. Ik hoor of lees het graag.
Best wel spannend om zoiets de wijde wereld in te sturen.

En wie weet. In vertrouwen. In dankbaarheid.

Wijsheid

Posted on by

Het is een illusie om maar te denken dat we de enige zouden kunnen zijn van ‘een wijsheid’. Wijsheid bestaat al eeuwig, talrijke voorouders hebben het ons doorgegeven. Enkel de ‘tijd’ is verschillend.. Soms heeft het ene zaadje meer ‘tijd’ nodig om te rijpen dan het ander zaadje in dit leven, of in een volgend leven. Bij de ene kan het al rijp zijn bij de geboorte en kan het zich verder verspreiden wanneer het in een veilige bedding is.
Ik heb vaak horen zeggen dat ‘wijsheid’ enkel op latere leeftijd komt, door de jaren heen. Of is dat zelfs soms nog voel, zicht en hoorbaar bij ouderegeneratie. . Wanneer ik terug ga naar die momenten en hierin ga voelen dan kan ik goed gewaarworden dat deze uitspraak er was vanuit een klein houden van de ander. Vanuit een oud systeem dat het ‘kind’ te luisteren heeft en niets te zeggen.
De gedachte dat de wijze vrouw er pas komt met en na de menopauze, wat doen we dan met de enorme wijsheid dat sommige twintigers vandaag hebben en waarbij deze moeiteloos tot uiting komt vanuit een zacht gedragen pure kracht. Zo mocht ik dit weekend de bezielde muziekteksten van singer-songwriter Lore Vyt horen en voelen.
De menopauze was voor mij wel een heel rijk moment geweest en de start om beetje bij beetje terug mijn diepste innerlijk Zelf die ik jarenlang probeerde gecontroleerd veilig te verbergen omdat het buiten mezelf de veiligheid niet vond terug te laten naar buiten komen.
Door te gaan gewaarworden wat de alchemie in mijn lichaam kon teweeg brengen gaf het me de kracht om oude patronen die ontstaan zijn door bescherming te gaan doorbreken en het zaad terug tot leven te laten komen omdat het recht had, heeft tot bestaan.
En wat doen we met de uitspraak die al zolang bestaat ‘de waarheid komt uit de kindermond’ achter die waarheid schuilt of zelfs staat wijsheid gewoon voor jou als een geschenk. Laten we die wijsheid die kinderen en jongeren in zich meedragen niet doven.

Ook tussen volwassenen is er een wijsheid in je aangewakkerd geweest door een iemand of iets. Wanneer het gaat over iemand ZIE deze persoon. Durf eerlijk te delen met anderen waar het vuur is aangewakkerd, durf dit te delen in aanwezigheid ook al ben je in groep. Wanneer men voelt dat dit niet kan dan zit daar ergens een onzuiverheid. Laten we dus ook hier de wijsheid van een ander niet doven zodat de energie van wijsheid oneindig kan blijven circuleren in zijn zuivere pure vorm. Laten we de vloeiende lijn van het oneindige niet doorknippen.

Laten we het onderscheid kennen tussen kennis en wijsheid. Het vertrekpunt is totaal anders.

Michel Montagne zei :” We kunnen veelwetend zijn door andermans kennis, maar we kunnen niet wijs zijn door andermans wijsheid.”

Ik zou het kunnen visualiseren als het bovenaanzicht van een kruis, die wanneer je het doet draaien aan een snelheid men enkel nog een middelpunt ziet.
Wijsheid is meer dan een vaste vorm, platte woorden zoals in een woordenboek. Wijsheid komt van ergens oneindig, verbind zowel het horizontale en vertikale voorbij een grens. Het is bezield.

Vervolg Mandorla

Posted on by

De amandel is Christus, omdat zijn goddelijke natuur verborgen is door zijn menselijke natuur, of door het lichaam van de Maagdelijke Moeder.
Zei is nog, zegt Adam de Saint-Victor, het mysterie van het licht, dat wil zeggen het object van contemplatie, het geheim van de innerlijke verlichting.

De amandel die, in middeleeuwse versieringen, de figuren van de Maagd of Christus in majesteit een aureool geeft, neemt op een andere manier deel aan het mysterie van het licht: het is het hemelse licht, tegelijk de emanatie van de verblijfplaats van de zaligen en de sluier van het zaligmakende visioen.

In de mystieke traditie symboliseert de amandel het geheim dat in de schaduw leeft en dat ontdekt moet worden om zich ermee te voeden. De schil rond de amandel wordt vergeleken met een deur of muur.
Voor de Hebreeën was de amandelboom het symbool van een nieuw leven. Het is de eerste boom die in het voorjaar bloeit.
In de Islam is de amandel teken van verwelkoming, vandaar dat wanneer je bij mensen thuis gaat ontvang je er altijd eerst amandelen.

In Jeremiah staat geschreven (1,11-12)
11 En het woord des Heren kwam tot mij: ‘Wat zie je, Jeremia?’
“Ik zie de tak van een amandelboom”, antwoordde ik.
En de eeuwige verkondigt: Gij hebt het goed gezien, want Ik waak, opdat Mijn woord vervuld wordt.

In de esoterie van de Middeleeuwen staat de amandel voor de maagdelijkheid van de maagd: mystieke amandel. De elliptische halo omringt de Maagd soms in de kunst.

Wanneer men kijkt naar de vorm van een vulva, vagina, yoni dit laatste komt vanuit het (Sanskriet: योनि) en is de tantrische term voor vrouwelijke geslachtsorganen
(vulva, vagina en baarmoeder).

In het hindoeïsme is de yoni een symbool dat de vrouwelijke energie van de god Shakti representeert.
Daar worden de Yoni’s symbolisch afgebeeld als een rond of vierkant horizontaal vlak met een dieper gedeelte in het midden of inkepingen aan de rand, en een uitloop aan de zijkant. Een totaal andere vorm, symbool van hoe wij het hier zien.
Samen met de − vaak als gestileerde fallus geïnterpreteerde − lingam is de yoni vooral in het Shaivisme een symbool voor de goddelijke scheppende energie. De versmelting van Shakti en Shiva wordt uitgedrukt in de weergave van de yoni en de lingam. De yoni is dan een rand rondom de lingam waarin vloeistoffen (water, kokosmelk, ghee) worden opgevangen die als offergaven over de lingam worden uitgegoten. Terwijl de yoni het vrouwelijke representeert, representeert de lingam het mannelijke..
Shakti is in de Indiase mythologie de vertegenwoordigster van de vrouwelijke energie. Zij is een van de Hindoegoden en wordt vereerd als Moedergodin. Die kunnen enkel hun functie dankzij haar uitoefenen. Zonder energie betekenen ze niets. Ieder mens heeft een eigen ‘shakti’ een levensenergie, die moet opgewekt en ten gunste gewend worden.

En hoewel sommige dit profaan zouden kunnen noemen. Wat ook zo vermeld stond in het boek vanwaar een deel van deze tekst komt, is het altijd belangrijk het onderscheid te kunnen maken in wat men leest.
Hoewel ik als schrijver zo neutraal mogelijk probeer te zijn, en vanuit eigen ervaring en door-leven, vind ik het belangrijk dat de lezer niet zwart op wit leest. Wel dieper de tekst tot zich neemt. Vandaar mijn aanpassing.

De Upanishads vertellen ons dat het het symbool is van de kosmische wateren en de kolkende drukte van de oneindige mogelijkheden van existentialiteit. Dit oude archetypische beeld zou de oorsprong van de mandorla kunnen zijn.

Het feit dat de term mystieke amandel verwijst naar Maria’s maagdelijkheid in de esoterische taal van de Middeleeuwen bevestigt deze hypothese.
Het doet dus niets af aan de heilige waarde van het symbool, maar versterkt het juist. Want deze seksuele connotatie die aan de mandorla wordt gegeven, maakt het tot de oorspronkelijke baarmoeder, voortkomend vanuit de bron het licht van de openbaring, waar mens en God Eén zijn.

Zo zie je maar dat alles verbonden is met elkaar en wanneer je alles afzonderlijk bekijkt vanuit verschillende delen van de wereld komt men tot één punt, de essentie.

En wat vind ik het fijn om bewust te worden en te beseffen dat we vandaag 1 februari zijn, en het de wijde wereld mag in sturen net op de dag van St. Brigid’s day, Imbolc, de Keltische start van de lente in Ireland.
Om dan op 20 maart de vrouwencirkel te starten in Watou, het begin van de Lente bij ons.

En wanneer ik dan deze morgen buiten keek in de tuin en zag dat alle sneeuwklokjes in bloei stonden, symbool voor Brigid. Dan kan ik alleen maar luisteren naar de zachte boodschap en zeggen ‘Ja’ de tijd is rijp.

In dankbaarheid.

Bron: woordenboek van symbolen:mythes, dromen, traditie… GHEERBRANT, Akain