Lier

Posted on by

Lier en zijn Zimmertoren

Met de zusters tot bij de directeur. Een groepsfoto in de binnentuin. Met z’n vieren staan we naast elkaar. Mijn sjaal waait voor een zuster. Mijn drinkfles die ergens in de weg hangt. Er wordt gelachen. ‘Klik’, vereeuwigd. We nemen afscheid van elkaar.

De kathedraal van Mechelen. Ik geniet van het ochtendlicht dat via de glasramen met flinterdunne stralen schittert. Na tien kilometer in een bebouwde kom mag ik eindelijk terug wandelen in de natuur, langs de Nete. Aan een bank houd ik rond de middag een pauze. Het is warm, de wind is vandaag sterk aanwezig en zorgt gelukkig voor wat afkoeling. Mijn schoenen verlaten mijn voeten. De kousen schuif ik over mijn wandelstokken. Een diepe zucht van verlossing. Mijn maag knort. Mijn benen liggen gespreid over de bank. Ik bekijk mijn hiel, een dikke blaar vergezelt me al dertig dagen. Geen pijn, geen last. Vóór mij een mooi natuurgebied en ja, terug van… Oh, ja waarom zou ik het niet terug in het licht plaatsen… Natuurpunt. Ik vul mijn dagboek aan. De laatste dagen heb ik het gevoel dat ik weinig inspiratie heb. Het is wat het is. Ik voel de zon op mijn huid. De lange grassen langs het water bewegen golvend mee met de wind. Net een Mexican Wave.

In de verte zijn de kerktorens van Lier zichtbaar. Wat is het fijn om Lier in te wandelen via de natuur en niet via industriezones. Een bezoek aan het begijnhof en de Zimmertoren. Op de markt een Sint-Jacobskapel. Ik ga op zoek naar een klooster. Ik word van rechts naar links gestuurd. Naar kloosters waar al lang geen zusters meer zijn. Ik sta voor een blauwe poort. Op de muur ‘de Brug’. Een onaangename ontvangst triggert een oud zeer. Een onterechte beschuldiging. Onrustig val ik heel laat in slaap.

GPX bestand Bonheiden naar Lier/ Bonheiden à Lierre

Lierre

En compagnie des sœurs jusque chez le directeur. Une photo de groupe dans le jardin d’hiver. Nous sommes tous les quatre l’un à côté de l’autre. Mon écharpe vole devant le visage d’une sœur. Ma bouteille d’eau qui n’en fait qu’à sa tête….on rit. ‘Clic’, immortalisé. Nous prenons congé .

Direction la cathédrale de Malines (Mechelen). Je jouis de voir la lumière matinale qui brille en traversant  les vitraux avec de minces rayons.

Après dix kilomètres en région urbaine je peux enfin à nouveau marcher dans la nature, le long de la ‘Nete’. Vers midi je prends une pause à hauteur d’un banc. Il fait chaud, le vent est aujourd’hui présent et crée un peu de fraicheur. Mes chaussures quittent mes pieds. Je glisse les chaussettes sur mes bâtons de marche. Un profond soupir de soulagement. Mon estomac gargouille. Mes jambes sont étendues à travers le banc. Je regarde mes talons, une grosse ampoule m’accompagne déjà trente jours. Pas de mal, pas d’ennuis. Devant moi une belle réserve naturelle et oui à nouveau de… . et oui pourquoi ne pas encore une fois le mettre en valeur et le nommer ‘Natuurpunt’. J’écris dans mon journal. Les derniers jours j’ai l’impression d’avoir peu d’inspiration. C’est ce que c’est. Je sens le soleil sur ma peau. Les longues herbes le long de l’eau ondulent avec le vent. On dirait une ‘vague mexicaine’.

Au loin j’aperçois les clochers de Lierre (Lier). Qu’il fait bon entrer dans Lierre par la nature et non par la zone industrielle. Une visite au béguinage et à la tour ’Zimmertoren’. Sur la place une chapelle Saint-Jacques. Je vais à la recherche d’un couvent. On m’envoie de gauche à droite. Vers des couvents où il n’y a plus de sœurs depuis longtemps. Je me trouve devant un portail bleu. Sur le mur ‘de Brug’. Une réception désagréable déclenche un vieux mal. Une accusation injuste. Agité je m’endors très tard.

Mechelen

Posted on by

 

Jasmine Debels (1 van 1)

Ria brengt me met de wagen terug waar ik gisteravond eindigde. Via het geboortehuis van pater Damiaan, een museum dat nu in restauratie is, ga ik verder richting Keerbergen. Ik wandel lange tijd in een buurt waar de huizen en wagens me laten vermoeden dat dit een welstellende buurt is. Een fietser. Oogcontact. “Goede dag”, zeg ik met een knikkend hoofdgebaar. Hmm, het valt me op hoe terughoudend de mensen hier zijn. Op de achtergrond auto’s. Wat mis ik de stilte.

In het centrum van Bonheiden ga ik langs het gemeentehuis. Een halte waar Christel werkt. Ik stap binnen en word er hartelijk onthaald. Een koek en koffie. Ik dank de jarige van wie ik de koek kreeg. Na een bezoek aan het kleinste vertrek zet ik mijn weg verder. Christel en ik omarmen elkaar. Twee mannen staan ons aan te kijken. “Meneer, wil je ook zo een knuffel van me?” Waarop de man “ja” antwoordt. De knuffel volgt. “Dankjewel voor je ‘Zijn’ Christel”, zeg ik terwijl ik de trappen naar beneden wandel. “Insgelijks!” Na langs huizen te wandelen, terug een stukje natuur van Natuurpunt. Ik blijf iedere keer versteld staan van de mooie natuur waar Natuurpunt actief is. Wat doen ze dit schitterend! Ik wandel een stuk GR12 via het natuurdomein ‘Mechels Broek’ en het recreatiepark ‘De Nekker’, langs de wandeldijk van de Dijle. Op het einde, net voor de brug naar het centrum van Mechelen, een pop-up café. Ik wandel tussen de vele planten en kleurrijke attributen. Ik zet me bij aan een tafeltje. Een fijn gesprek met Esther. We zitten heel snel op dezelfde golflengte.

Na een uur stap ik weer verder richting centrum. Wat heeft Mechelen mooie gebouwen. Fijn ook om te zien dat steden zorg dragen voor hun patrimonium. De stad voelt goed. Ik vraag aan mensen waar ik nog zusters kan vinden. Weinigen hebben er nog weet van. Iemand wijst me de weg richting het diocesaan centrum. Op zoek naar een deurbel. Zuster Mieke komt opendoen. Nadien ontmoet ik zuster Lieve en Emilia. Na het avondmaal en een fijn samenzijn met de zusters zoek ik mijn kamer op. Een douche ontspant mijn spieren. Ik lees nog even en ga slapen. 

GPX bestand Humbeek naar Bonheiden

Malines

Ria me ramène en voiture au point d’arrivée d’hier. Passant par la maison natale du Père Damien, un musée actuellement en restauration, je continue direction Keerbergen. Je marche un bout de temps dans un quartier où les maisons et les voitures me laissent supposer qu’il s’agit d’un quartier prospère. Un cycliste. Un contact visuel. “Bonjour”, dis-je en faisant signe de la tête. Hmmm, je me rends compte que les gens d’ici sont distants. Sur l’arrière-plan des voitures. Que le silence me manque.

Au centre de Bonheiden, je passe par la maison communale. Une halte, là où travaille Christel. J’entre et suis chaleureusement reçue. Un biscuit et un café. Je remercie la personne qui fête son anniversaire et qui m’a offert le biscuit. Après avoir rendu visite à la plus petite pièce je continue ma route. Christel et moi on s’enlace. Deux hommes nous regardent. “Monsieur, voulez-vous aussi un câlin de ma part?”  L’homme répond, “Oui”. Un câlin suit. “Merci pour qui tu es Christel”, dis-je en descendant les marches. “Pareillement!”

Après avoir marché le long des maisons, je retrouve la nature de ‘Natuurpunt’. Je suis toujours étonnée de la beauté de la nature là ou ‘Natuurpunt’ est présent. Qu’ils font bien les choses! Je parcours une partie de la GR12 par ‘Mechels Broek‘ et le parc de récréation ‘De Nekker’ qui longe la rive de la Dijle. A la fin, juste avant le pont qui mène au centre de Malines (Mechelen), un pop-up café. Je marche parmi les nombreuses plantes et les accessoires colorés. Je m’assieds à une table auprès d’Esther. Notre conversation est agréable. Nous sommes vite sur la même longueur d’onde.

Une heure plus tard je continue mon chemin direction centre. Que Malines a de beaux bâtiments. Agréable de voir que des villes prennent soin de leur patrimoine. La ville me plait beaucoup. Je demande à des passants ou je peux trouver des sœurs. Peu de gens savent me répondre. Quelqu’un m’indique le chemin vers le centre diocésain. À la recherche d’une sonnette. Sœur Mieke vient ouvrir. Plus tard je rencontre sœur Lieve et sœur Emilia. Après un repas du soir et de quelques moments passés en compagnie des sœurs, je rejoins ma chambre. Une douche détend mes muscles. Je lis encore un peu, puis vais dormir.