6 april – Er zijn zo van die dagen dat je voelt dat je lichaam niet mee wil. Wel ik heb het gevoel dat dit zo een dagje zal zijn. Dit wordt versterkt door de koudere temperaturen en de grijze lucht. Kilometers, uren gaan voorbij. Rond 14 uur heb ik het voor bekeken, ik word moe en neem het eerstvolgende dorp, les Mazures. Ik kan er overnachten in de plaatselijke feestzaal. Ik vind het heel fijn om even tijd en ruimte te hebben voor mezelf voor het slapen gaan. Er wordt aan de deur geklopt. Twee heerlijke stukken appeltaart krijg ik om mij te verwelkomen in les Mazures. Terwijl ik de taart proef…weg alle somberheid van de dag.
Tagarchief: Santiago de Compostela
Mijn ‘Camino’
We zijn bijna een maand verder en nog een maand te gaan voor mijn uiteindelijk vertrek op 5 april. De rugzak is gevuld met het belangrijkste. Soms komen er nog dingen bij en andere zaken gaan eruit. Niet gemakkelijk wanneer ik me wil beperken tot een minimum en toch wil zorgen voor enig comfort. Comfort betekent hier voor mij, geen koud hebben, een goede nachtrust en geen pijnlijke voeten. Hoewel dit laatste waarschijnlijk niet te vermijden zal zijn.
Enige twijfel ontstaat er of ik toch geen camera zou meedoen. Oorspronkelijk was ik dit niet van plan omwille van het gewicht en om afstand te doen van materie…. Jasmine op stap zonder camera….hmmm
Hoe meer ik ga wandelen en bewust wordt van mijn tocht naar Compostela, hoe meer ik besef dat je niet zomaar zonder reden zo een tocht onderneemt. Een innerlijke reis van loslaten en vernieuwen. In de hoop dat wat op mijn schouders ligt draaglijker mag worden, een plaats zal krijgen, om dan op het einde van de weg hand in hand verder te mogen wandelen. En hoe meer ik eraan denk, hoe meer ik het gevoel krijg dat deze groter wordt. Eén iets is zeker de wilskracht is aanwezig. Een boodschap die ik aan mezelf graag meegeef is aanwezig te zijn in het NU, met mildheid, zorg en liefde voor mezelf.
De eerste stap
De eerste stap naar Santiago de Compostela! De lichamelijke eerste stap zou april 2014 zijn, welke dag is nog niet gekend. Eigenlijk kwam mijn eerste stap al veel langer.
Deze zomer op mijn terugweg van Portugal naar België, zag ik een buizerd vliegen hoog boven de rotsen. De buizerd daalde om te rusten op een rots. Liudmila, mijn metekind was toen aan mijn zijde. Ik wou dit delen met haar en de buizerd laten zien. Ik parkeerde de wagen langs de weg. Terwijl we stonden te wachten tot de buizerd terug zou gaan vliegen, hoorden we op de achtergrond geklater van stromend water. We draaiden ons om en zagen er een brugje. Beiden nieuwsgierig wat er aan de andere kant van het kabbelend beekje was, kwamen we op een mooie open plaats met een kapel en wat verder zag ik de schelp van Santiago de Compostela. We waren blijkbaar op één van de wegen die leiden naar Compostela. Na een korte pauze keerden we terug naar de wagen. De buizerd zat er nog altijd. Ik dacht we hebben de buizerd niet zien wegvliegen, wel hebben we een mooie plaats ontdekt. We stapten de auto terug in. Kort erna vloog de buizerd weg. Kilometers verderop zien we een andere buizerd, we volgen hem met de wagen. Een oude abdij, een Sint Jacobschelp.
De weg naar... 