6 april – Er zijn zo van die dagen dat je voelt dat je lichaam niet mee wil. Wel ik heb het gevoel dat dit zo een dagje zal zijn. Dit wordt versterkt door de koudere temperaturen en de grijze lucht. Kilometers, uren gaan voorbij. Rond 14 uur heb ik het voor bekeken,  ik word moe en neem het eerstvolgende  dorp, les Mazures. Ik kan er overnachten in de plaatselijke feestzaal. Ik vind het heel fijn om even tijd en ruimte te hebben voor mezelf voor het slapen gaan. Er wordt aan de deur geklopt. Twee heerlijke stukken appeltaart krijg ik nog om mij te verwelkomen in het les Mazures. Terwijl ik de taart proef…weg alle somberheid van de dag.