Magneet

Posted on by

image

27 april – Ik daal het dorp Vézelay af en volg de nieuwe bewegwijzering ‘La Voie de Vézelay’ via de Lemovicencis. De bewegwijzering gebeurd op regelmatige afstanden. Sedert ik vertrokken ben van Vézelay is er iets die als een magneet trekt in mijn rug. Ik blijf stil staan, en probeer te voelen wat er gaande is. Ik kijk achter mij. Vézelay is steeds zichtbaar en aanwezig in de rug. Ik adem diep in en uit. Dit gebeurt zo een paar keer. Het is vervelend.Tot wanneer ik in de late namiddag nogmaals voel trekken in de rug. Ik sta stil, adem diep in, draai me terug om, de Basilique, nog steeds zichtbaar,staat in een vol zonlicht te schijnen. Ik wordt me bewust van iets ‘Jij bent het, jij bent het die trekt in mijn rug’  het is de basilique zelf die de magneet is. Ik krijg tranen in mijn ogen. Ik wordt ambetant. ‘Wat moet ik nu doen?’ verder luidop sprekend tussen de grasvelden. Ik stel me de vraag , moet ik nu terug gaan op mijn stappen! Ik spreek haar terug aan ‘ Je te promèt , je revient, mes maintenant je dois d’abord finir ce chemin jusque a Compostelle’, vertel ik tegen een Basilique. Het is beloofd. Hmmm, ik kijk rond mij, niemand te zien. Pas vanaf dit bewustzijn verdwijnt de magneet en komt niet meer terug. Na uren wandelen hoop ik iets tegen te komen waar ik me kan neerzetten en iets warm kan drinken. Een bos uit gewandeld sta ik voor een groot kasteel/boerderij. In de voortuin een R4 waarop vermeld staat boulangerie-patisserie. Ik kijk nog even goed rond me. Heb ik wel juist gezien! Al uren geen mensen of winkels gezien, en hier staat nu een bakker. Als ze me zouden zeggen dat ik me in een sprookje bevindt dan zou ik het nog geloven. Een aardbeien taartje…hmmm. 14 uur het weer veranderd, slecht weer op komst. Mijn benen beginnen moe te worden. Ik stop in Neuffontaines waar ik mag logeren bij de plaatselijke pottenbakker. Ik krijg een plaatsje in hun atelier. Terwijl het atelier een grondige schoonmaak beurt krijgt om er mij te laten overnachten (lief hé), help ik het brandhout naar binnen te dragen. Met een heerlijke groenten maaltijd en pruimen crumbl eindigen we samen onze avond. Nog voor het slapen gaan geniet ik van een ecologisch toilet met zicht op een kapel.

De zegening

Posted on by

image

26 april – Om 08:00 ga ik naar Sainte Marie-Madeleine voor een viering samen met de broeders en zusters van de Fraternités Monastiques de Jérusalem. Een moment waar de aanwezige pelgrims een zegening ontvangen. De vieringen zijn een oase van vrede en rust. In alle eenvoud en schoonheid laat ik deze viering tot mij komen. Op het einde van de viering worden alle pelgrims naar voor geroepen om de zegening te ontvangen. Ingetogen en zelfverzekerd ga ik naar voor. Ik ontvang het gebed van de zegening en van Sainte Marie-Madeleine. Ik draai me om. Een broeder maakt me attent dat ik verder naar voor mag tot aan het altaar. Rechts van me de broeders, links de zusters. De pelgrims bleven achter me staan. Naast me begon de zang. Plots bevind ik me in een vol en intens klankbad. Gedragen door de aanwezige energie, wordt de beleving zo intens dat de ene traan na de andere zijn weg naar vrijheid zoekt. Voor mij Maria in een zacht noorderlijk licht. Boven mij komt de zon via een glasraam schijnen op het altaar. Als een engel die neerdaalt. Wat velen niet kunnen vatten of afwijzen, mag ik met eigen ogen dit gebeuren waarnemen en met gans mijn lichaam gewaarworden. Na de pelgrimszegen draai ik me om en stel me de vraag of de andere pelgrims hebben gezien wat ik zag. Twee pelgrims kijken me vragend aan… ik had het begrepen, ook zij hebben hetzelfde ervaren… De andere vier pelgrims hebben niets gezien of gewaar geworden. We pakken elkander vast en geven een stevige knuffel zonder woorden. We wisten het! Ik blijf nog een dagje op deze heuvel om alles nog wat dieper tot mij te laten komen.
Na de viering wandel ik het dorp naar beneden, post wacht op me. Ik kijk ernaar uit. Met vreugde doe ik mijn omslagen open.
Ik zit nu in de keuken van Centre de Sainte Madeleine in ‘la salle Saint Jacques’. Het regent, een roze roos aan het venster in volle bloei.

Basiliek Sainte-Marie-Madeleine van Vézelay

Basiliek Sainte-Marie-Madeleine van Vézelay

Eekhoorn

Posted on by
Croix Saint-Bernard

Croix Saint-Bernard

25 april – Ik neem afscheid van de jongeren.  Het weder is grijs en vochtig. Ik heb het volste vertrouwen dat de regen op een afstand blijft. Wat ook gebeurt. Ik voel me vol energie.  Bossen,  vogels,  krekels,  velden,  paarden… Op twee uur van Vezelay sta ik op het hoogste punt in een bos. In de verte ‘La Basilique Saint-Marie Madeleine’ met ernaast een koolzaad veld. Net op het moment dat ik ze zie komt de zon haar in het licht plaatsen. Een traan van blijheid rolt over mijn wang. Mijn lichaam vraagt om beweging,  ik stap verder. Verderop hou ik even halt om wat op adem te komen. Voor mij een weg die stijgt en geplaveid,  achter mij dezelfde geplaveide weg die ik deels heb beklommen.  Op dit deel zie ik twee eekhoorntjes één voor één de weg oversteken.  Plots voel ik het kleine meisje in me en begin te wenen. Ik mag haar in alle zachtheid terug ontmoeten,  geen wijzende vinger, geen brekende woorden. De twee eekhoorntjes komen op één meter voor me. Eentje steekt de weg over, de ander kijkt me aan terwijl hij vastgeklampt is aan een boom. Ik voel me vrij. Een diepe zucht volgt. De weg gaat verder.  Ik wandel naast het koolzaad veld en besef dat dit het veld is die ik twee uur eerder mocht zien. Een stevige klim brengt me naar ‘La Basilique Sainte-Marie Madeleine’. Wat binnen voelbaar is kan ik niet onder woorden brengen.

Basiliek Sainte-Marie-Madeleine van Vézelay

Basiliek Sainte-Marie-Madeleine van Vézelay

Hebben

Posted on by
DSCF5224

Bosanemoon

24 april – Vanuit Cravant is er onmiddellijk een stevige klim doorheen het bos. De smalle weg voelt voor mij wat beangstigend aan. De dichte begroeiing rondom en boven mij geven mij een beklemmend gevoel. Rechts, noch links is een uitweg. Spinnenwebben komen op me kleven. Kleven hmmm. Ik hou niet van iets die kleeft. Ik sluit even mijn ogen en adem diep in en uit. Ik ontwar mij uit dit kluwen en kom na één uur uit het op een open veld. Wat verder kom ik terug Kees en zijn vrouw tegen. De drukte van het kontakt stelt me ook hier op de proef. Niet eenvoudig! Het lukt wel. De bosanemonen hebben plaats gemaakt voor de Orchideeën,  Viola Odorata en de Epimedium. Het onderwerp materie is aan de orde. “Ik heb nog geen tv gemist” hoor ik plots. “Wat we hier voor ons hebben is veel mooier dan de beeldbuis” voeg ik eraan toe. We staan voor een veld van Maagdenpalm. “Meer moet dit niet zijn”meld ik terwijl ik het veld aankijk. Waarop Kees antwoord “Dit zouden we moeten kunnen meenemen in onze tuin”. Ik sta verbaast te kijken. “Hebben, waarom willen hebben. We hebben twee ogen. Kijk en laat deze schoonheid tot je binnenkomen. Neem het in je hart. Dit is toch veel meer dan willen hebben”, deel ik mee.
We blijven wandelen tot 14u30. Tot in een dorpje waar ik om drinkwater vraag. De mensen vragen ons tot waar we nog wandelen.  “Saint Moré”.  “Saint Moré,  mes vous avez déja passer”. Ik begrijp er niets meer van. Ik probeer ook niet verder te begrijpen.  We zijn in Le Jarrie. Mijn namiddag en avond zijn verder gevuld met het helpen van jongeren en het zien van kinderen die stage circus artiest volgen. Ik kreeg een nacht aangeboden in een jongeren centrum. ’s Avonds mag ik met hen aan tafel en bekijk ik nog een optreden van hen.

image

Vertrouwen

Posted on by
Refuge Chablis

Refuge Chablis

23 april – Vandaag een zonnige warme dag. Een dag waar ik plots met vijf pelgrims op stap ben. Onderwerpen langs de weg: de geschiedenis van Frankrijk, Nederlandse bieren ( neen, neen geen Belgische) en natuurlijk Franse wijnen. Hoe kan het anders in de streek van de Chablis. Om 15 uur kom ik aan in Cravant. Aan het begin een waterloopje, lavoir… Mijn schoenen gaan uit en sta heel snel met mijn benen in het water, ohhh dat doet goed. Mijn voeten zijn hier super tevreden mee.
Richting het gemeentehuis en vragen om een pelgrim plaats. Niets. Allé, wel iets alleen was het duidelijk dat pelgrims hier geen plaats hebben in de gemeente.  Ik wandel  het dorp door. Een dorp met gezellige hoekjes. Recht over een fontein ga ik op een terras zitten.  Ik blijf er een ganse namiddag zitten. Ik geniet ondertussen van de zon en de fijne gesprekken. 17 uur komt er mij plots iemand vragen ” Vous avez déja un endroit pour dormir”? “Euh, non…. Op de juiste plaats, op het juiste moment. Vertrouwen.

Een fossiel

Posted on by
Bernouil

Bernouil

22 april – Een onrustige nacht. 08:00 terug op weg. Ik geniet van de verschillende geuren die extra tot hun recht komen na de regenbui van gisteren. ‘Le Canal de Haute Seine’ maakt plaats voor ‘Le Canal de Bourgogne’. Ik wandel een klein charmant dorpje binnen. Voor mij op de weg vele steentjes. Met 10 kg op de rug buig ik me voorover voor een steentje. Waarom dit ene steentje weet ik niet! Ik neem het in de hand. Een fossiel.  Ik bekijk het, nog eens en nog eens. Het is niet zomaar een fossiel.  Het is er eentje in de vorm van een Sint-Jakobsschelp.  Gevonden op enkele voetstappen van de kerk Saint-Jacques-le-Majeur in Bernouil. Een bijzondere kerk gebouwd tussen 1634 en 1643 in de vorm van een klavertje vier. In de straat van St. Jacques. Voor mij een pelgrim. Het kleine puntje in de verte wordt alsmaar groter. Na een eindje wandelen we naast elkaar. Rob is zijn naam. Mijn dag eindigt in Chablis. Waar ik heel snel plaats neem op een terras,  schoenen uit, iets fris. Oef…. ’s Avonds overnacht ik in een gebouw die vroeger dienst deed als seminarie, school. Vandaag worden er pelgrims opgevangen. De tijd bleef er stilstaan. Ook voor de bedden 😉 Ik voel me net op internaat.

Refuge Pelerin-Chablis

Refuge Pelerin-Chablis

Geschreven brieven

Posted on by

image

21 april – Ik hoor de plankenvloer boven me kraken.  De luiken gaan open. Het huis wordt stilletjes aan wakker. Ik doe de luiken van mijn kamer open. Regendruppels staan op de bladeren van de rozen. Een ontbijt.  09:00 klaar voor vertrek.  Afscheid. Het is grijs buiten, mijn eerste regendruppels sedert mijn vertrek.  De grond is nog niet genoeg nat omdat de boeren tevreden zouden kunnen zijn. Al meer dan een maand heeft het niet geregend. In een regenplas zie ik af en toe licht schijnen.  Ik kijk naar boven, ja hoor daar is de zon met een subtiel lichtpunt. De ganse tijd blijft ze zo aanwezig. Net genoeg om alles wat kleur heeft te laten stralen. Ik kijk haar aan en glimlach.  Ik ontmoet terug een pelgrim. Deze keer uit België.  We wandelen twee uurtjes samen en nadien scheiden onze wegen terug. Ik denk nog eventjes terug aan wat de man vertelde. ” ik schrijf iedere avond een brief aan mijn vrouw en om de drie dagen doe ik ze op de post”.Mooi he! Geschreven brieven.

Paaszondag

Posted on by

image

20 april – 07:00 ik ontwaak.  Ik doe de deur open van het pelgrims lokaal. De maan is nog van de partij. De zon schijnt al. Een half uur later verlaat ik deze plaats. Het dorp slaapt nog. Niemand te zien. Wat velden en terug het bos in. De vogels zingen uit volle borst. Een openlucht concert. Zalig!  Net het bos uit hoor ik in de verte klokken luiden. Ik hoop nog een deel van de viering aanwezig te mogen zijn. Ja hoor een half uur later wandel ik de eenvoudige kerk van Eaux-Puiseaux binnen. Een fijn gevoel.
Na de viering spreken mensen me aan met grote verwondering,  waaronder Jocelyne. Een bijzonder contact. Openhartig, vreugdevol…een vanzelfsprekend contact. Het maakt me vrolijk. Met stevige en vreugdevolle stappen ga ik verder. Auto’s rijden traag voorbij. Sommigen zwaaien,  anderen roepen vanuit het venster “Bon chemin, bonne Pâques”. Een beetje verderop komt Jocelyne me te voet tegemoet.  “Cela vous dit de dejeuner avec nous”, vraagt Jocelyne. Met open armen aanvaard ik deze uitnodiging. Nog een paar familieleden zijn aanwezig, alsook een klein meisje, Auxanne. Samen met Jocelyne verstoppen we voor Auxanne chocolade eitjes. Zit ik een half uur later met hen aan tafel en mag ik een verrukkelijke kip van de boerderij proeven. Wandelen in de tuin. Een middagdutje in het gras. ’s Avonds de openhaard mogen aansteken en samen picknicken rond het vuur. Een dag vol warmte, gelukzalige momenten, liefde. Ik eindig de dag in een zalig bed onder een zacht donsdeken.

Sommeval

Posted on by
Sainte-Madeleine in Troyes

Sainte-Madeleine in Troyes

19 april 2014 – De stad ontwaakt. Verse boter croissants en een kopje koffie in een bar. Naast mij twee dames. Onderwerp het huwelijksfeest. Het voelt vreemd aan, net alsof het gebeuren rondom mij uit een totaal andere wereld komt. Ik geniet van de straatbeelden op de plaatselijke markt. Voor ik de stad verlaat nog eventjes naar la Saint Madeleine. “Elle est adorable”zei iemand tegen me. Dit kan ik alleen maar bevestigen. Mijn lievelingsstraatje, Ruelle des Chats. Vanuit Troyes neem ik ‘la voie Vertes des Viennes’, de naam van een klein riviertje die er is. Tal van eenden zijn aanwezig.  Ze doen me denken aan de eenden op de kermis, die een rondje zwemmen en hun kontje die zorgen voor evenwicht.
De blauwe lucht veranderd in hoge wolken en in de verte zie ik deze vervagen in éénzelfde tint, grijs. De zwaluwen vliegen aan een snelheid net boven de koolzaad bloemen, net alsof ze dansen. Ze kondigen regen aan.
Ik hoor de eerste krekels op mijn weg (glimlach) dit geluid doet me denken aan het Zuiden.
Wat verder het 9 km lange bos van Laines-aux Bois. Ik vraag nog even aan 2 fietsende heren een bevestiging voor de weg. Plots valt een van beiden op de grond. Hij kijkt me aan met een glimlach en bloost. Ik had nooit gedacht dat er ooit iemand voor me zou gaan knielen 🙂 (jaja wielrenners hij had clickpedalen, sstttt niet vertellen 😉 ). Hi, het was net alsof we alle drie pretoogjes hadden om het gebeuren.  “Allé, a toute l’heure peut etre” roept één van beide mannen me nog na.
Na het lange bos verheug ik me bij het zien van de eerste huizen van Sommeval. Aan de ingang van het dorp een logeerplaats voor pelgrims.  Keukentje, toilet, warmwater en een verwarming. Alles wat een pelgrim nodig heeft. Ik had me net gewassen en net op tijd een pull aan. Een wagen stopt.  De deur gaat in één ruk open. De burgemeester. ”  Vous avez tous ce que vous voulez” vraagt hij me. Een uur later komt hij terug met paté, hesp, brood, taart, chocolade koek, chocolade, fles fruitsap.

Laines-Aux-Bois

Laines-Aux-Bois

Troyes

Posted on by
Kathedraal Troyes

Kathedraal Troyes

18 april – Nog voor de middag kom ik aan in de Kathedraal van Troyes. Nadien stap ik wat verder naar het seminarie van Notre Dame de Isle waar ik nu momenteel op een bank in de gang zit eventjes genieten van rust en internet verbinding. Buiten is het bijna donker. Mijn dagelijks wasje hangt te drogen in mijn seminarie kamertje. Straks nog even een verwenbeurt: voetmassage, slaapthee en Belgische chocolade om het kleine meisje in mij te plezieren en natuurlijk het grote meisje ook ;).

Kathedraal Troyes

Kathedraal Troyes