Monte San’t Angelo, Sacra di San Michele, Mont Saint Michel. Drie van de zeven heiligdommen aan de Aertsengel Michael die op een geheimzinnige, denkbeeldige en volmaakte lijn liggen en elkander verbinden.
De zeven zijn:
Skellig Michael (Ireland), St Michael’s Mount (Groot Brittanie), Mont Saint Michel ( Frankrijk), la Sacra di San Michele (Piemonte, Italie), Monte San’t Angelo ( Puglia, Italie), Monastero di San Michele (Griekenland), Monastero di Monte Carmelo (Israel).
En ook al liggen ze zo ver van elkaar, toch liggen ze op een volmaakte lijn. Deze in Europa liggen dan ook nog eens perfect op een zelfde afstand van elkaar. Best wel verrassend.
Bepaalde dingen zijn me opgevallen bij de 3 heilige plaatsen nl.
De omvang van de 3 plaatsen in Europa gaan van klein naar groot
De plaats waar ze gelegen zijn. Monte San’t Angelo ligt onder de grond – aarde, vuur
– Sacra de San Michèle ligt in de hoogte – lucht, licht
– Mont Saint Michèle – midden in het water
De plaats van het beeld Aertsengel die het meest opvalt bij aankomst.
-monte Sant Angelo, onder de grond, Sacra di San Michèle, ernaast. Mont Saint Michel, op de top.
En er is maar één die in onvrede leeft de Mont Saint Michel. Het is vandaag nog altijd de plaats waar onenigheid is en waarover een conflict bestaat en dit is voelbaar. nl. Behoort hij tot Bretagne of Normandie. Visueel behoort hij tot geen van beiden, want nergens grenst hij aan… hij bestaat op zichzelf.
In de keuken van het pelgrimshuis zijn er 3 studenten aanwezig. Samen nemen we het ontbijt. Een delen. Wat fijn om te horen dat jongeren tussen de 17 en 22 jaar zich in vraag stellen. Een jaar ertussenuit gaan om te zoeken, te kijken wat ze werkelijk willen “J’ai besoin de me retrouver qui je suis vraiment, car j’ai l’impression ce que je fait ne m’appartient pas”. Knap en dat er nog velen mogen volgen.
Een zuster komt de keuken binnen, sœur Emilie , een zachte en open vrouw. Een fijn contact. Ik stel haar voor mijn kamer te kuisen omdat die een schoonmaakbeurt best kan gebruiken. Ondertussen kreeg de keuken al zijn beurt.
We spreken wat over de ontvangst voor pelgrims. Ik krijg te horen dat er op de middag een misviering is. Oef, daar ben ik blij om, ik hoef niet te wachten tot zondag. Dankzij haar kan ik de kerk van de abdij vroeger binnen en krijg ik de ruimte om de sfeer op te snuiven.
Tijd om vuur aan te steken…Kaarsen…één voor deze plaats, één voor iedereen want we hebben het allen nodig en één voor een jong gezin.
Een broeder in wit gewaad staat voor een lang touw die uit het dak komt. Hij neemt het vast… trekt het touw naar zich toe, de klokken beginnen te luiden.
Ik daal af in de crypte voor de viering. Een kleine geborgen eenvoudige ruimte onder de linker vleugel van de kerk. Een warmte, ruim gevoel is voelbaar op bekkenniveau alsof ik in mijn eigen lichaam gezeteld ben. Vreugde en ontspannen.
Na de viering verlaat ik de abdij. Op een van de terrassen heb ik een vergezicht over de omgeving. Tijdens de viering is de Mont Saint Michel in het water komen te staan. De baarmoeder, dit kwam bij me op toen ik in de crypte aanwezig was.
Tijd is gekomen om naar huis te gaan. Tijd om af te ronden.
De weg naar... 