Domfront

Midden in de nacht ontwaken voor een breed hoekvenster… zalig… Sterren fonkelen aan de hemel. Ik denk terug aan het hartelijk gesprek die ik gisteren avond had met een priester.
Een gesprek waar voelbaar werd geluisterd vanuit een diepe verbondenheid. Na in het kort het tot stand komen van de weg te hebben gedeeld hoor ik de woorden… “l’arcange Michel, fra François…”een stilte volgde”… et Jesus? “. Zijn vraag raakte me diep. Tranen rolden over mijn wangen. Jesus is iemand waarmee ik me altijd nauw verbonden heb gevoeld en altijd aanwezig is.
Zo die vraag horen… opende wel iets binnenin mezelf.

Nadien werd me gevraagd of ik ook verbinding had met de eucharistie. “Non, je resent rien…” Neen, ik heb er geen voeling mee. En dit veranderd ook niets aan mijn verbondenheid en nauw band, ook heb ik er geen nood aan en zie er de meerwaarde niet van in.

Ik dommel nog wat in en geniet verder van dit vredig huis en met zijn inwoners. In de morgen verlaat ik Domfront, ik daal de oude vestingen af tot aan Notre Dame sur l’eau een 12°eeuwse kerk. Waar hemel en aarde elkander raken. Ik wandel vandaag op une voie verte. Een lange lijn in de natuur… gedachten op oneindig.