Na een ontbijt met de priester, een uitwisseling en een pelgrimszegen, ben ik al heel snel de natuur in, in deze bijzondere regio ‘La Normandie’.
Zeven maanden de aarde voelen onder mijn voeten, in beweging. Waar ik ontvang, mag dragen, delen en straks verder zal doorgeven.
Een weg van vuur naar licht wandelend naar het water toe. Een weg vol symbolen en tekens.
Van intens werken naar het ontvangen zonder nog te hoeven gaan zoeken en waar ontspanning zijn plaats krijgt.

Omcirkeld door warmoranje, geel en groen. Bomen bewegen in de wind, hun kracht is voelbaar als armen die me verder duwen richting zee. De zuurstof rijke lucht vult mijn longen. Gedragen door moeder natuur. Ontroerd.
Mijn sacrum… opent en ontvangt. Stroming. Een bron van leven.
Een traan van vreugde.
Een traan van dankbaarheid.

Beweging is leven… met evenwicht tussen het aardse en het hogere. En waar beiden elkander raken… daar is voor mij het oneindig vertrekpunt… Het hart.

Met de ondergaande zon, de warmte die de dag met zich meebracht, de vogels met hun avondlied… De sfeerlampen die een voor een sfeer achter het raam brengen. Breng ik een boeiende en leerrijke avond door bij zuster Michaele met als onderwerp evenwichtig.