‘Hey Griet, heb jij nog een plaats vrij voor een afspraak’, vraag ik aan de dame die ik de dag voordien had ontmoet met haar kaarten.

En zo duwde ik mezelf om me moed in te spreken en ook met veel goesting richting een sessie.
Eventjes wist mijn ego me in twijfel te brengen, me te overtuigen door een reden te zoeken waarom ik het niet zou doen (ook al kan dit een reële reden zijn), want het vertoeft al te graag in het bekende uit angst, het nieuwe onder ogen te zien.
Alleen duw ik hierbij mijn volle potentie, mijn capaciteiten achteruit. En leef ik niet ten volle het Leven.
Net voor naar de sessie te gaan trok ik het kaartje ‘vertrouwen.’

“Jij bent een witte spiegel”, deelt Griet. “Ken je dit”, vraagt ze me verder. Iets in mij weet waarover het gaat. Een paar jaar geleden kwam ik bewust dat ik spiegels gaf aan de andere zonder het te willen. Dit gebeurde gewoon vanuit mezelf Zijn, vanuit mijn puur Zijn, zonder iets te moeten te doen. En een spiegel ontvangen kan confronterend en pijnlijk zijn. Alleen mijn ervaring heeft me geleerd dat het niet de confrontatie is die pijn doet, wel het gevecht en verzet om er niet in te kijken.
In het verleden kon ik schrikken van de heftige reactie die dan naar me toekwamen. Ik kon maanden, weken met vraagtekens zitten ‘Waarom’. Ik begreep het niet want mijn intentie was ok.
Dit stopte bij het bewust worden van de spiegel.
Toen Griet me de vraag stelde antwoordde ik “ja, en ik vind het niet leuk en zou dit liever niet zijn.” “Begrijp, ik, herkenbaar”., zegt Griet.
Deze herkenbaarheid, dit kort delen bracht een zeker opluchting. En werd gewaar dat dit iets in beweging bracht.

Een prachtige, intense sessie volgde. Het niet leuk vinden om een spiegel te zijn kwam ten volle binnen. Het is niet het feit van een spiegel te zijn, een witte spiegel. Het ‘niet leuk vinden’ is de troep van wat er werd geprojecteerd naar me, die ik al die jaren had opgenomen, meegedragen en mij schuldig had gevoeld.
En me verder verhinderde om de witte spiegel als een geschenk van God te zien.

De sessie begon met een witte meeuw, die me meenam. Het kleur wit wat op vele beelden aanwezig. Zo zag ik een wit dak op een huis. Een vrouw was voortdurend aanwezig. Ze keek me stilzwijgend aan. Wat schuin gericht. Ze had een dikke witte mantel rond haar en het zelfde hoofddeksel. Haar grijze witte lange haren reflecteerde het licht op haar gezicht. De stof leek me iets als een dierenhuid uit het verre hoge Noorden. Als ik er een woord zou opkleven zou ik zeggen een ‘sneeuwkoningin’. Hoe dieper in de sessie, hoe meer mijn mind kon lossen van wat oud was. Mijn lijf toonde me samen met wat rond mij gebeurde wat ik mocht verwelkomen. Op een geheven moment opende ik mijn ogen en zag ik buiten door het venster een meeuw voorbij vliegen.
Amai, wat een weerstand had ik om de troep te gaan voelen, ze te laten bewegen om zich te bevrijden. Gelukkig was ik onder goede begeleiding en warm omringd. Het vertrouwen was er en ik wist dat de tijd er rijp voor was.
Er kwam een snaarinstrument op mijn buik en werd gewaar dat de klankkast van alles deed bewegen… van de maag, naar de lever naar de darmen.
Ik nam het kussen die onder mijn knieholte lag en schoof het naar boven richting mijn lenden. Mijn lijf maakte golvende bewegingen ik werd gewaar dat het iets zocht. Ik zocht verankering en plaatste mijn benen wijd en voeten stevig op de grond.
Mijn stembanden begonnen te reageren en voelde dat er iets zich wou bevrijden. Klank kwam, slijmen werden gelost.
En plots zag ik mijn pelvis. Het was er donker, bordeau rood tot bijna zwart van kleur. Angst en weerstand was aanwezig tot ik het plots niet meer kon houden. Griet bracht me ondersteuning in mijn rug.
Een bevalling. De pijn kwam van zo diep…tranen waren voelbaar op buik niveau. De opluchting veel groter.
Ik was verwonderd wat ik had meegedragen.
En wat een bevrijding.

Dankbaar dat het Universum mij samenbracht met Griet.
Griet beschrijft zich als vertaalster van en voor de aarde. Dit kan ik enkel maar beamen. En ongelofelijk hoe zij mij in een korte tijd bracht daar waar ik mocht zijn. En bijzonder wanneer men ziet hoe de zaak noemt ‘Vederlicht‘.

Dankjewel Griet 🙏🤍🌹