Na een nachtje onweer en genieten van lichtflitsen over het brede landschap… maak ik me vertrekkensklaar om naar de Laudes te gaan en de pelgrimszegen te ontvangen.
Mijn kamer krijgt een poetsbeurt, het bed een extra ontsmetting beurt omwille van de gezondheidsmaatregel die er overal heerst. In ‘la salle Saint-Jacques’ zet ik koffie, en maak ik het ontbijt klaar. Wat fijn om het brood te nemen en het straks te mogen delen met andere pelgrims. De morgen… een voor mij een dankbaar moment in de dag tijdens de voorbije week. Pelgrims een goedemorgen wensen, hen begeleiden naar de Laudes en telkens ontroerd geraken bij het zien wanneer ze hun zegen ontvangen. Te zien hoe mensen zich met een zeker broosheid voortbewegen en Frère Benoît-Joseph volgen tot aan het altaar om er een zegen en ondergedompeld te mogen worden door het gezang van de confraterniteit, waarbij de zangnoten bijna als parels je ganse lijf balsemen, zo mocht ik het toch ervaren, telkens weer.

Hospitalière, het was een prachtige week. Zo dankbaar dat ik op deze manier, wat ik zelf op de ‘weg’ mocht ontvangen in alle bescheidenheid mocht doorgeven. Mensen terug zien vertrekken met een opengezicht na een zware lastige dag.

Afscheid nemen van de confraterniteit die ik een handje mocht helpen. Ramen poetsen, een extra schoonmaak hier, eentje daar…

Richting Avalon met Martine om er met Dominique dan naar Lyon te rijden en verder naar Le Puy en Velay waar ik de weg verder zal stappen.

De rit naar Lyon gaat heel vlot. Aangekomen in Lyon. Het is bijna een chock…. De eerste grootstad – vooral de drukte en hectisch gedoe- sedert bijna 4 maand. Ik kies voor een avondje jeugdherberg en vroeg in de veren.