De lift. Een spiegel. De spiegel en mezelf. Ik en de spiegel. Ik en ik. Ik zie wat ik voel ‘verdriet’.
Ik sluit de deur achter me en ga de stad in richting het station. Op de groentenmarkt een biologische bakker. ‘Dag. Euhhh, Een Notekraker, graag. De naam alleen al doet me verlangen naar het gebakje’. De man kijkt me lachend aan.
Het klinkt als muziek in mijn oren en ik zie plots een houten marionet voor mijn ogen, ik voel iets liefs.

Op de hoek met de Lange Munte een groep dansende jongeren. Een jonge vrouw komt naar me toe en vraagt: “Mevrouw dans je mee? Het is voor een schoolopdracht en moeten twintig mensen vinden om een dans pasje aan te leren en vast te leggen op film”. “Graag,  maar mijn voeten doen pijn”!
Hmm, ik voel dat ik me hier deels achter verberg. Wel een lichte pijn, niet hevig genoeg voor een ‘Neen’. Ik kijk haar aan en glimlach, “ok, ik doe mee”. Ze glimlacht en al heel snel roepen we allebei andere mensen erbij. Binnen de vijf minuten staan we met de studenten en twintig andere mensen te dansen op straat. Ik zie enkel nog blije gezichten, zelfs van de mensen die het niet aandurven en in de coulissen staan te kijken en meegenieten.
Mijn verdriet,  euhhhh welk verdriet, wanneer?!
Verdwenen in dans, muziek… gedeeld in stilte.

Op het einde van de Veldstraat. “Nogmaals bedankt hé mevrouw”!, roept een jonge kerel me na. Een scheve pet op zijn hoofd en klaar om zijn broodje te eten.

Ik wandel verder richting station. Een koffie pauze. Ik kijk naar de mensen die me hebben besteld. Blije gezichten. Ik kijk hoe lief ze klanten aan kijken en deze met zorg bedienen. Uit gebrek aan papier neem ik mijn servet. Mijn hart voelt vreugdevol. Mijn vingers vragen om beweging. Mijn balpen. Woorden komen op de zachte servet te staan.
Ik sta op en vraag aan het meisje, ondertussen hoorde ik haar naam ‘Silke’, wie haar verantwoordelijke is. “Mevrouw ze momenteel niet aanwezig”! “Wil je dit voor me aan haar afgeven”? “Ja zeker mevrouw”! , antwoord het meisje me. Ik dank haar en draai me om richting mijn trein. Ik blijf verder wandelen. Mijn nieuwsgierigheid wil zich omdraaien. Ik blijf verder wandelen en weet dat het goed is. Ik voel mijn kracht terug komen.
Delen. Bewust – Onbewust. Gewoon delen.