De Spiegel. Mijn lichaam. Een traan rolt over mijn wang. Ik voel van binnen iets veranderen. Alsof er bij iedere traan iets nieuws komt. De tranen blijven vloeien. Een mengeling van diep intens verdriet en tezelfdertijd  van opluchting.

Ik zie me staan, er is oogcontact. Het is dubbel. Alsof er ook een afstand is tussen ik en ik. Toch voel ik mezelf, intens voelen. Ik kan het niet uitleggen. Ingewikkeld. Verwarrend.  Ik kan het geen plaats geven. Het is vluchtig. In die vluchtigheid weet ik dat daar het antwoord ligt. Welk antwoord? Ik ben nieuwsgierig. Het is niet voor vandaag. Morgen misschien!

Iedere dag sta ik een lange tijd voor de spiegel. De eerste keer is ’s morgens voor het ontwaken. Ik sta te kijken of er evolutie is. Alsof er plots een bloemenveld op mijn huid te zien zou zijn. Met mijn vingertoppen en wat Traumeel wrijf ik langzaam over de wonden om mijn onderhuidse pijn te verzachten. Een uurtje nadien sta ik nogmaals voor die zelfde spiegel om mij klaar te maken voor de dag die komt. Deze keer wrijven mijn vingertoppen olie op mijn littekens, een mengeling van Helycrysum, Rosa Damascus, Rozemarijn. Heel voorzichtig breng ik een druppel op de top van mijn vinger en wrijf ik het met zachtheid op de wond alsof het breekbaar is, bijna de broosheid van Kristal. Mijn vingers wrijven langzaam en met veel zorg in cirkelvormige bewegingen.

Hoewel ik voordien ook met zorg omging met mijn lichaam, is het alsof de zorg nu van een totaal andere orde is. Veel dieper, intenser en met veel meer liefde en zachtheid voor mezelf. Een dieper contact. Ik besef dat ik nog nooit op zo een manier omgegaan ben met mijn lichaam. Mijn huid, mijn lichaam is iets kostbaar geworden.

Ik kijk de wond aan die links mijn lichaam in twee verdeeld. Er net boven mijn borst. De vorm, de huid, alsof het er anders uitziet, alsof het nieuw is. Alsof dit deel van mijn lichaam me plots toebehoort. Het is van mij.

Mijn ogen richten zich naar boven. Ik zie rood, rood van mijn ingehouden verdriet en tranen. Het is bijna middernacht. De muren hebben oren. Een traan.