Goedemorgen allemaal. Voor jullie die me dagelijks volgen op deze blog.
Ik moet iets bekennen. Er is al een tijd een gevoel in mij dat ik niet echt aandacht heb gegeven. Ik voel de behoefte om dit te delen, zodat het kan leven en veranderen.
Terwijl ik nu op een terras in de zon zit en geniet van nietsdoen, voel ik dat er twee bewegingen in mij plaatsvinden. De eerste is het verlangen om naar buiten te komen, de tweede is de behoefte om naar binnen te gaan.
Naar binnen: cocon, rust, integreren, stilte, vertragen…
Naar buiten: met weinig woorden aanwezig zijn.
Ik heb vaak signalen ontvangen en bevestigingen in ontmoetingen, maar ik blijf ze negeren, ook al maken ze me gelukkig en geven ze een gevoel van thuiskomen.
Er was een moment dat de energie zo sterk was dat ik me voorstelde dat ik als een vuurpijl het universum in zou schieten. 🙂
Zelfs mijn dromen geven me al een paar weken berichten die ik nog niet helemaal begrijp.
Daarom voel ik nu de behoefte om niet veel te schrijven, omdat woorden me ervan weerhouden om volledig te voelen wat er aan het groeien is. Woorden blokkeren mijn energie om vrij te stromen.
De enige klank die voor mij nu goed aanvoelt, komt uit mijn buik en bestaat uit niet-bestaande woorden.
Ik ben me ervan bewust dat ik een nieuwe fase inga en dat ik mijn energie nodig heb om in balans te blijven.
Daarom zal ik voorlopig mijn weg niet meer delen via tekst, maar via beelden. Ik besef dat velen mijn blog graag volgen en hierop wachten, maar het zou niet eerlijk zijn tegenover mezelf en jullie om loze woorden te delen zonder diepgang.
Diepgang die ik wil laten leven en groeien in het echt.
Tot binnenkort met beelden op deze blog of in levende lijve.
Ik wens jullie een zonnige dag.
Liefs, Jasmine
Ps. Ik blijf zowiezo bereikbaar
De weg naar... 
Goede morgen Lieve Jasmine,even stil maar een bruisend hart dat zoveel mooi’s heeft te vertellen, Ik denk je te snappen, een tijdelijke stilte naar buiten toe.En met beeld duidelijk tonen wat er in je omgaat is ook een manier om je te uiten… misschien nog iets sterker dan met woorden, laat je beelden voor ons spreken, veel respect en ik blijf je volgen met een gevoel van een beetje samen zijn…. Buen Camino … xxx
Goedemorgen Christine, je eerste zin ‘ stil maar met een bruisend hart dat zoveel moois heeft te vertellen’ , je schrijft hier in een paar woorden neer wat voor wat mij de essentie is. Niet meer, niet min…ik dank je. Ik heb je lief, jasmine xxx
Awel Jasmine, ik zat steeds iedere keer op het puntje van mijn stoel te wachten op jou mooie verhaal, dag na dag na dag. Een moment van stilte komt er als ik jou blog lees. Niemand heeft mij zo mooi geraakt, niemand kan wat jij kan, je bent uniek Jasmine. Jou weg is jou weg , en die moet je volgen, dag na dag. De drang om als “fietser” en mens was groot om jou te helpen op jou weg, maar, het is jou weg. Liefde…Ja, liefde geef je door. Herbronnen, verlangen, trouw, genot, kou, bang, wantrouwen, vermoeidheid, enz wegen niet op tegen liefde.
Het gaat je goed op ” jou” weg Jasmine, en wie weet koen we mekaar wel ergens tegen op ” een ” weg.
Zonnige groetjes vanuit Bredene, Peter
Dag Peter, dankjewel voor je warme woorden, een fijne zonnige dag gewenst, Jasmine