Goedemorgen allen. Jullie die me dagelijks volgen op deze blog.
Ik moet jullie iets bekennen. Het is al een eindje dat er een latent gevoel bij mij aanwezig is, waar ik niet echt veel aandacht aan heb gegeven en ik voel dat ik de behoefte heb om te delen zodat ik het kan laten leven en transformeren.
Terwijl ik hier nu op een terras, in de zon, mijn lichaam laat genieten van niets doen. Voel ik dat er in mijn lijf twee bewegingen gaande zijn. De ene beweging is het verlangen van naar buiten komen, de andere de noodzaak van naar binnen.
Naar binnen: cocon, in, integreren, aards, stilte, vertragen …
Naar buiten: met een minimaal aan woorden voelbaar aanwezig zijn.
Verschillende keren heb ik signalen mogen ontvangen en bevestigingen in ontmoetingen. Toch blijf ik ze ergens opzij duwen ook al brachten ze tevredenheid, een gevoel van thuis komen.
Eenmaal was de energie zo krachtig dat als ik er nu bij stil sta en het visualiseer, ik als een vuurpijl het heelal zou ingestuurd worden 🙂
Zelfs mijn dromen geven mij al een paar weken boodschappen. Boodschappen die ik nog niet volledig kan plaatsen.
Ik voel dan ook de noodzaak om momenteel niet veel te schrijven, in woorden te gaan, in het mentale. Ik voel dat dit een belemmering is om ten volle in beleving te kunnen gaan in wat er voelbaar aan het groeien is. Woorden belemmeren mijn energie om deze ten volle laten stromen.
De enige klank die voor mij juist aanvoelt momenteel is deze van niet bestaande woorden die vertrekken vanuit mijn buik naar buiten brengen.
Ik ben mij bewust dat ik een nieuw stuk in mag gaan en waar ik mijn energie ten volle nodig heb om in balans te blijven.
Ik zal dus momenteel niet meer via tekst mijn weg delen, wel via beelden. Ook al besef ik dat velen mijn blog graag volgen en dagelijks erop zitten te wachten. Echter ik kan het niet opbrengen en het zou niet eerlijk zijn ten opzichte van mezelf en ook ten opzichte van jullie, want wat heb je aan loze woorden zonder diepgang.
Een diepgang die ik graag laat leven en groeien in levende lijve,
Tot binnenkort via beelden op deze blog of in levende lijve
Ik wens jullie nog een zonnige dag.
Liefs Jasmine
Ps. Ik blijf zowiezo bereikbaar
De weg naar... 
Goede morgen Lieve Jasmine,even stil maar een bruisend hart dat zoveel mooi’s heeft te vertellen, Ik denk je te snappen, een tijdelijke stilte naar buiten toe.En met beeld duidelijk tonen wat er in je omgaat is ook een manier om je te uiten… misschien nog iets sterker dan met woorden, laat je beelden voor ons spreken, veel respect en ik blijf je volgen met een gevoel van een beetje samen zijn…. Buen Camino … xxx
Goedemorgen Christine, je eerste zin ‘ stil maar met een bruisend hart dat zoveel moois heeft te vertellen’ , je schrijft hier in een paar woorden neer wat voor wat mij de essentie is. Niet meer, niet min…ik dank je. Ik heb je lief, jasmine xxx
Awel Jasmine, ik zat steeds iedere keer op het puntje van mijn stoel te wachten op jou mooie verhaal, dag na dag na dag. Een moment van stilte komt er als ik jou blog lees. Niemand heeft mij zo mooi geraakt, niemand kan wat jij kan, je bent uniek Jasmine. Jou weg is jou weg , en die moet je volgen, dag na dag. De drang om als “fietser” en mens was groot om jou te helpen op jou weg, maar, het is jou weg. Liefde…Ja, liefde geef je door. Herbronnen, verlangen, trouw, genot, kou, bang, wantrouwen, vermoeidheid, enz wegen niet op tegen liefde.
Het gaat je goed op ” jou” weg Jasmine, en wie weet koen we mekaar wel ergens tegen op ” een ” weg.
Zonnige groetjes vanuit Bredene, Peter
Dag Peter, dankjewel voor je warme woorden, een fijne zonnige dag gewenst, Jasmine