école buissonnière

Ik open de deur. De zon schijnt op de kerktoren. De bakker. De geur van koffie heeft de ruimte gevuld. Met een boek, een pot koffie aan mijn rechterkant en wat brood start ik mijn dag.

Na het borstelen, de afwas en op te ruimen verlaat ik met zorg de gite. Op tafel laat ik een verse pot kweeperen stroop met een briefje eronder voor de hospitalière.
De kleine gite in Cluis is een zalige stopplaats op de weg. En net zoals vele pelgrimsherbergen is het belangrijk om er zorg voor te dragen en met respect de ruimtes te gebruiken en materiaal.

Cluis

Neuvy Saint Sepulcre

De weg vandaag gaat over een groot deel harde wegen. Het is warm, de thermometer haalt bijna de 20° en dat voor begin november. Wat heb ik geluk, nog maar vijf dagen regen of zelfs niet, sedert 16 augustus. Een groot deel van de ochtend zing ik langs de weg, verruimend.

In Neuvy Saint Sepulcre trakteer ik mezelf op een etentje. Een bezoek aan de basiliek waar het altaar in een rond gebouw staat.
De rest van de namiddag gaat via velden en graswegen. Af en toe sta ik te praten met de koeien. Zelfs de stier komt erbij en reageert terug. Mooi om te zien hoe moeder koe zorg draagt voor haar kalf.
Vlinders fladeren rond me heen. De natuur is hier nog behoorlijk groen. Hertren staan me aan te kijken. De avondzon verdwijnt. Vroeg in de avond kom ik aan in la Chatre.
Mijn avond is gevuld met de cinema in een schitterende zaal. Een film passend bij de weg ‘l’école buissonnière’ over natuur, liefde, verbinding, delen…