Terwijl de Italiaanse koffiekan op het vuur staat, vul ik mijn rugzak. Tiktak Tiktak Tiktak… . een klok aan de wand.. rustgevend. Dit doet me denken aan de middagrust bij mijn grootouders…

Een nieuwe zonnige dag staat voor de deur. De mist hangt over de heuvels en zoekt zijn weg.
Honderden zwaluwen vliegen afwisselend op en neer naar een elektriciteit draad. Dit schouwspel kunnen wij op veel plaatsen in ons land helaas nog enkel van dromen. Hun schaduw op een witte muur maakt er een prachtig levendschilderij van.

Af en toe neem ik de tijd voor een halte… De tijd om achteruit te kijken… De tijd om te kijken welke waardevolle stukken ik heb mogen ontmoeten op mijn weg ook al zijn ze niet altijd evident geweest… . Kunnen achteruit kijken met de zon zonder schuldgevoel, pijn of spijt… Is vooruit kunnen kijken en wandelen jezelf openen in een richting naar liefde, licht en kracht.

Een huis, een serre… een man geeft water aan zijn groenten. De herdershond ligt rustig ernaast.
Op een rijweg wandelen is niet alleen rekening houden met je eigen stappen en proberen veilig te wandelen. Het is ook kunnen rekening houden en anticiperen met het rijgedrag van een ander. Soms wel best vermoeiend. Na Pietransieri gaat het terug wat bergafwaarts. Wat een contrast met de bergdorpen aan de andere kant. Drie grote steden naast elkaar met hoge appartementen gebouwen, hotels… Vermoedelijk Italiaanse skioorden.

Graag zou ik het volgende willen delen. Ik heb vandaag nog geen enkel spijt van de weg die ik bewandel. En vooral deze waar ik nu op wandel ‘con I Ali ai piedi’ Het is een heel mooie weg waar ik waardevolle en rijke ervaringen mag beleven. Nog voor ik vertrok wist ik diep van binnen wat mij te wachten stond. Ik kan hier geen antwoord op geven van waarom, maar ik had geen keuze. Men kan zeggen, we hebben altijd een keuze, wel er bestaan uitzonderingen. En inderdaad er zijn situaties waar ik liever niet in terecht zou komen… En ook al zijn er vaak triggers die me komen uitdagen, ik blijf er met open hart in staan. En hoe meer ik dit doe, hoe meer ik er ontvang, en het is OK. Voel ik dat mijn hart krachtiger en ruimer wordt en diep van binnen weet ik dat deze triggers zullen verdwijnen en waarbij de dualiteit mee verloren zal gaan.
Ik vind het wel belangrijk om de realiteit te delen wat de weg zelf betreft, want het kan ook voor anderen geldig zijn. Ik kan niet melden dat je op deze weg blindelings tot aan het einddoel kan geraken, wat wel bv bij de Frances naar Compostella is. Twee wegen die totaal niet te vergelijken zijn. Deze is een jonge weg waar men nog constant aan het werken is. Compostella is al zo gebruikt dat je gewoon in de energie wordt meegezogen. Voor mensen die voor een eerste keer een pelgrimstocht doen en geen ervaring hebben in avontuurlijke trektochten zal ik deze niet aanraden. Deze weg zal voor velen een top weg zijn als wat ik heb aangehaald op punt zal staan. Behalve… Als je werkelijk van een uitdaging en avontuur houdt en kan afstappen van het geplande, dan zonder twijfel doen.
Weet ook dat mijn ervaring, mijn weg is en niet deze van jullie hoeft te zijn. Wat ik hier te leren heb zal niet bij jullie aanwezig. Mijn mindere dag, kan voor jullie een topdag zijn.

In de vroege vooravond kom ik aan in Pescoconstanza. De enige pelgrimsovernachting die er is is €40. Dit is er nu wel over vind ik. Ik zoek op verschillende plaatsen… neen…Rond 17 uur hou ik het voor bekeken en beslis ik om buiten te slapen. Ik ga me wat opfrissen in de toiletten van het museum en laad er mijn batterij op van de telefoon. Nu nog hopen op geen onweer…. Helaas. In een toeristische stad is het altijd moeilijker en zijn mensen ook afstandelijker tot zelfs niet gastvrij, integendeel…. Tot na twee uur op het marktplein te zitten iemand naar me toekomt met een oplossing, Centro sportivo.