Het is grijs buiten. Ik stoom me klaar om verder te stappen na een deugddoende rustdag. Een rustdag gevuld met samen wandelen, delen, een heerlijke maaltijd, rumikubben en vooral plezier beleven. Dankjewel Rita.

Een korte wandeldag staat me op te wachten, van Aalbeke naar Wevelgem.
Hoewel ik nu al een paar dagen België in ben gewandeld, voelt het voor mij niet anders. Met hetzelfde ritme, dezelfde ingesteldheid, gaat de weg, het leven verder. Geen gémis, geen vervelend gevoel van het is voorbij, geen heimwee. Blijvend in het nu en dit zal straks ook niet anders zijn.

Ik kan iedereen aanraden wie een lange pelgrimstocht te voet doet om ook de tijd en ruimte te nemen om terug te keren. Niet van het ene naar het andere te springen maar eerder af te bouwen. Dit voelt supergoed.

Ik genoot vandaag van het samenzijn en terugzien van Magda en Dirk. Dirk zijn kookkunsten waren heerlijk… en die zelfgemaakte Sinterklaas koeken hmmmm. Een deugddoende sauna met Magda en ook al hadden we zoveel aan elkander te vertellen.. het was ontspannend en super van genoten. Oehoe… maar die eerste koude douche…. Aaahhhh.

Af en toe denk ik nog wel eens terug aan de thuissituatie. Ik laat het gebeuren en duw niet weg. Het mag er zijn. En ook al is verbinding niet mogelijk van mens tot mens. De verbinding blijft aanwezig in mijn hart want één iets zullen ze me nooit kunnen afnemen of verbieden… Mijn Liefde voor hen.