Een schetsboekje…. een pen… Blanco…
Mijn hand beweegt… ik begin te schetsen. Mijn ervaringen van laatsleden tijdens een meditatie, mijn ervaringen tijdens mijn tocht.

Het idee is deze later in kleur en groter te tekenen.
Ik kijk naar mijn papier. Mijn denken… ruim en vrij. Een subtiele energie komt vrij wanneer ik mijn laatste schets op papier zet…. De energie vult mijn armen, mijn handen. Mijn lijf, alsof het niet tastbaar is. Mijn pen beweegt aan een snelheid over het papier. Rechts…. Links… Zinderend…warmte….intenser… Zachter…
Ik kan alleen maar kijken naar mijn blad en kijken wat mijn hand aan het verwezenlijken is…alsof iets mijn lijf heeft overgenomen en ik gestuurd word door iets. Alles vloeit en gaat in een vanzelfsprekendheid. Ik laat gebeuren, ik kan het trouwens toch niet tegenhouden.

Naast mij komt een koppel zitten. Mijn koffie wordt op tafel gezet. Ik kijk het scherm aan waar de uren van de trein op staan.

Ik kijk terug naar het papier… Ik voel me in het verhaal… daar toen, hoog in de Appenijen. Toen ik de beslissing nam niet meer de kroon van anderen te dragen.