De laatste maanden voel ik een sterke behoefte om te schrijven. Er zat wat weerstand op en vooral ook een niet willen om verschillende redenen oa omdat erin de maatschappij en in onze contreien nog altijd een taboe hierop aanwezig is en ik hier zelf niet vrij op was, omdat ik vanuit persoonlijk beleving ga spreken en hierbij ook anderen mensen deel vanuit maken. En misschien mag ik deze gedachte loslaten zodat ik hieruit vrijer mag zijn en het hartgedragen de wereld mag insturen.

De beweging die voelbaar wordt om te schrijven ontstaat telkens heel diep vanuit mijn onderbuik en nog dieper vanuit mijn bekken. En net die plaats, maakt onderdeel waarover ik diep van binnen voel dat ik daarover wens te schrijven. Met als thema’s intimiteit, seksualiteit, man/Vrouw Zijn, van geslacht naar geslachtloos, naar beiden, liefde, Liefde…

Het is als een waterbron die opborreld en tot leven komt, en gans mijn lijf meeneemt in extase, levensenergie…en net daar… waar…
En terwijl ik dit neerschrijf is van alles voelbaar in mijn lijf die wenst geleefd en beleefd te worden. Tranen komen van geraaktheid… De ruimte in mij wordt groot en vrijer, ik voel dat ik ten volle kan gaan ademen, mijn hart voelt plots als volledig bevrijd. Mijn lichaam voelt vol. Voor de eerste keer wordt ik me bewust dat alles in mijn lijf verbonden is.
Voor de eerste keer en dit klinkt misschien wel vreemd wat ik zal neerschrijven.. Ik voel mijn voor de eerste keer Vol- mens op deze bijzondere moeder aarde.
Mijn ogen voel ik binnenin veranderen alsof mijn blik zachter wordt. En wat ben ik blij en dankbaar dat ik deze gewaarwordingen zo intens mag voelen in mijn lijf, ook al voelt het voor nu alsof ik een marathon heb gelopen.

Dankbaar om het gebeuren, dankbaar om het goddelijke in mezelf te mogen gewaarworden.
Dankbaar om hier te mogen Zijn, dankbaar om de weg die ik afleg. Dankbaar om het Leven. Dankbaar om wie ik ben.