Al meer dan twee weken kon ik in Avioth een spektakel waarnemen. Talrijke kraanvogels komen terug. Telkens groeperen ze in massa boven hoge repaire punten. Het fort in Montmedy, de Basiliek van Avioth. Toen ik ze hoorde voelde ik een grote vreugde me vullen en zei ik ‘ja, het wordt tijd.’ en voelde dat ik me begon innerlijk klaar te maken. Vrij als een vogel in de lucht…. met mijn benen op moeder aarde.

De voorbije weken in ‘Centre de Partage’ waren intens. Ik werd gewaar dat ik stilletjes aan mijn inwendige ‘zon’ kwijt geraakte door de gebeurtenissen die rond mij gebeurden.
Ik werd soms wakker al huilend en dit… amai, was lang geleden. Ik zag er soms tegenop om de gesprekken aan te horen aan de ontbijttafel. De driehoek redder, drama en slachtoffer waren voortdurend ergens wel sluimerend aanwezig in en rond het huis en ik moest me hier zelf voor behoeden om er niet in meegezogen te worden.

In een gesprek met G. deelde ze me, “mais justement tu est la peut-être bien pour amener autre chose, faire le changement, peut être que c’est cela ce que tu dois faire.” “Hmm, je reconnais ce que vous dites. Et j’ai longtemps u cette pensée. Cela m’a coûter beaucoup d’énergie. Épuiser…. Je dois, nous devons… il n’y a que une chose que je dois faire et c’est prendre soins de moi même, c’est brillé et vivre avec une paix intérieur. Et ce n’est pas en restant ici, en ce moment que ce serais possible pour moi. “

Op een nacht had ik een duidelijke droom met drie soorten dieren, twee herten, één hond en de twee cobra’s… De symboliek kon ik niet links laten liggen.
Samen met de kraanvogels, de zon, de bijna volle maan was het meer dan tijd om alles bijeen te nemen en mijn weg verder te zetten in het ‘Licht’, verder te groeien en in Liefde te blijven, onvoorwaardelijk.

En zoals gisteren een kleine meid van drie jaar zo zacht en lieflijk tegen me zei, “tante Mien haar huisje is in haar hartje.” Toen ik het hoorde draaide er in mijn hoofd…’hmm, klopt dit nu wat mijn oren hebben gehoord…’ Toen ik de bevestiging kreeg. begon ik te lachen en wenen van vreugde. Dankjewel lieve Lena.