De laatste dagen zijn de temperaturen terug aan het dalen en wandel ik hier en daar in regenbuien. De natuur heeft het meer dan nodig, want vele velden stonden werkelijk droog in deze periode. En een fikse regenbui in maart, brengt soms een levens-geschenk, vooral wanneer de regen en zon een samenspel hebben en je de regenboog voor je doen verschijnen.

De weinige ontmoetingen die er zijn langs de weg, zijn allen zeer verrijkend en hart verwarmend.
Zo klopte ik de ene dag, op de middag, aan bij het gemeentehuis van… De naam ontsnapt me. De vrouw aan de balie belde onmiddellijk de burgemeester op en binnen de kortste keren stond ik met twee vrouwen in een lokaal, die als de muren zouden kunnen spreken doorheen de jaren heen veel te vertellen zou hebben. Het kadaster.
De verwarming werd onmiddellijk aangezet. De vrouw van de burgemeester had een maaltijd meegebracht die ik in de micro oven kon opwarmen.
Ik melde dat ik aangevallen werd door drie honden aan de ingang van het dorp. “OH, chez le fermier… , ce n’est pas la première fois”… en toen deden de twee vrouwen een ander verhaal… ik stond aandachtig mee te luisteren naar hun verhaal… Over een zogezegde onaangename vrouw die hulp weigert… “Tu c’est en dit les mauvaise herbes ne périt pas”, deelt de vrouw in de groep. “Oh, les mauvaise herbes, il viennent que mauvaise que quand en les mange.” “Oui, c’est vrai”, zegt de ene vrouw terwijl ze me glimlachend aankijkt.

De kleigrond probeert zich vast te grijpen aan mijn sandalen en komt zelden hoger dan de voetzolen binnenin, zo blijft mijn lichaam moddervrij en droog. En telkens wanneer een laagje te hoog komt, valt het af.

Ik zou kunnen blijven steken in de modder… klagen en zagen. De bedenkingen maken ‘Oh, mijn voeten zullen vuil zijn, ik zal natte koude voeten hebben….

Ik zal, ik zou kunnen, ja maar natte en koude voeten daar kan je ziek van worden, dat vind ik niet fijn… allemaal toekomst gericht… en die niet zo hoeft te zijn.

Splatsh… Splatch…
Hi, ik beleef er zelf plezier aan. Het is niet leren dansen in de regen, het is ‘ik dans in de regen’. Het water zorgt ervoor dat de modder – en laten we niet vergeten modder-aarde-moederaarde – wordt verwijderd of door de regen-water, een plas of stromend water op de weg. Zalig toch. En mijn voeten, mijn wollenkousen houden mijn voeten warm. dankjewel schaap.

Allemaal keuzes hoe men de zaken bekijkt. niet waar! Wat is jou invalshoek?
PS. Pas wanneer modder lang blijft kleven, daar kan je ziek van worden… 😉

Van een gîte touristique, naar un gîte communale, un presbytère… Allemaal, plaatsen waar pelgrims welkom zijn waar comfort, schoonheid en een sfeer wordt ‘gecreëerd’ om zich thuis te voelen. Waar je een sleutel ontvangt, meestal met nummer na het betaalcontact. Want vandaag in de meeste plaatsen mag men zelf voor deze aktie de hand niet meer uitsteken.
En hoewel de ontvangst vriendelijk en warm was/is. Toch mis ik hier iets in.

Persoonlijkheid, Het samen-Zijn, het samen leven, samen delen, zich openstellen voor de ander, voor elkander, persoonlijkheid…

… en zo ontvangde ik deze week van Julien ‘Merci pour cette rencontre fort sympathique et ton petit clin d’ oeil à notre maison.’

En van wie wordt jij de komende dagen le ‘ petit clin d’ œil’!? Ga iemand bezoeken en laat je niet beetnemen door angst
en wees iemand’s licht.

Klik HIER voor een kortfilmpje

En nog eentje klik HIER