Ik denk even terug aan de reactie van l’abbé en zijn zeven. Ik had er eigenlijk nog niet echt bij stilgestaan. Zeven jaar geleden wandelde ik voor de eerste keer een pelgrimstocht… en dit naar Compostella. Zeven jaar later brengt de weg mij terug naar ginder. Wat een hemelsbreed verschil, toen wandelde ik nog de weg, vandaag mag en durf ik te zeggen de Weg is in mij.

Zeven jaren hard werken aan mezelf (voordien ook al, maar dan op een andere manier), een weg van bewustwording, een weg naar binnen. Al een paar weken is het me duidelijk geworden bij de ontmoetingen onderweg, meer en meer komen mensen me vragen stellen, en wat ben ik hun dankbaar, want deze vragen brengen me telkens de kans om de mogelijkheden die ik in mij heb aan het licht te laten komen, via het Licht. Jaren geleden schreef ik ‘SamenZijnInAllEenheid’ en zo voelt het en geloof ik in. De weg naar Zijn was het begin om de ander te kunnen ontmoeten, de ander te kunnen bijstaan zonder het te willen, wel vanuit zuiverheid en dit kan enkel wanneer men zijn/haar eigen trauma stukken onder loep heeft durven nemen en uitpuren. De hulp naar de ander komt niet meer vanuit mezelf, wel door mezelf in verbinding met al wat is.

Een felgroene salamander huppelt over het pad, zijn kontje huppelt op en neer. Hij doet me lachen en doet me denken aan een of andere tekenfilm. Schattig is hij.
Ik geniet van de wind in de bomen, de vogels en hun ochtendgezang. Het gekwaak van de kikkers in de poelen. Een vos die zich probeert te verbergen op een veld. Hij gaat plat liggen, vergeet dat hij nog twee rechtstaande lange oren heeft.

Mijn sandalen zijn zowat hun laatste kilometers aan het trappelen. En het valt me op hoe mijn rechtersandaal sneller versleten is dan de ander. Tijd om wat meer aandacht te schenken aan mijn linkerbeen.

Met voor de brug van Bigny neem ik wat beelden van rozen… ik steek er mijn neus in….hmmm, wat een parfum ze vrijmaken. De natuur zit toch zo wondermooi in elkaar.
Ik breng mijn avond door op het terras van een bar en geniet van de fijne losse babbels.

Straks mag ik naar de vergaderzaal van de gemeente om er mijn slaapmat uit te rollen, dankzij de burgemeester.
Ik wens jullie alvast een fijne nacht.

Klik HIER voor een kortfilmpje