Ik passeer een beenhouwerij. Oh…ik keer terug op mijn passen. In de etalage, riliette. Ik ga binnen en koop me een kleine portie. Een proevertje om terug even de smaak te herinneren. Een herinnering uit mijn jeugd. En natuurlijk hoort daar een vers stukje brood bij. Op een terras van de PMU bar neem ik mijn ontbijt en lees – raar maar waar – een boek van Antoine de Saint Exupery, Terre des Hommes. Het verhaal die de schrijver aanzette tot het schrijven van Le Petit Prince. De Kleine Prins, die dankzij Peter aan het meereizen is.

De boomverzorger alias de eekhoorn

De weg gaat langs bossen, velden en kleine pitoreske dorpen. Krekels dansen en spingen voor mijn voeten, misschien is het Jimmy Cricket, de wijze krekel uit Pinokkio. Verlaten huizen vergroeid met bramen en andere klimplanten. Ik verlaat Eure-et-Loir voor de Loir-et-Cher. In de verte zie ik iemand hangen hoog in een boom. Een boomverzorger. Een korte halte en uitnodiging om iets fris te drinken laat ik niet links liggen. Samen met Michel, David en Jérome – alias de eekhoorn – de boomverzorger schuilen we ons in het frisse huis. De geur van de openhaard is aanwezig over gans het huis. Na een klein half uurtje nemen we afscheid en stap ik verder.

Mijn voorvoet doet me nog af en toe pijn. Het lichaam is eigenlijk iets heel bijzonders. Het zit vol waardevolle boodschappen. Men hoeft er enkel maar aandacht aan besteden, er bewust mee omgaan, zorg voor dragen en voor je het weet komt het je iets vertellen. Toen ik kind was – en vooral de momenten aan tafel – hoor ik nog schreeuwen ‘tient toi droite a table’ de donkere ogen en de opgetrokken dikke wenkbrauwen accentueerden het gesprokenen. De momenten dat ik naast de tafel stond van de leerkracht snit&naad in het eerste middelbaar. Iedere dag werd ons ingetimmerd dat we fier moesten zijn, ‘hou je recht. Trek je buik in. Borstkas vooruit. Schouders naar achter’. Owee, als het je het zo niet deed, dan kwam al heel snel een oordeel. En dan bij de rijkswacht, wanneer in peloton werd geroepen ‘geef acht’ en ze voor je neus op amper twee centimeter stonden te brullen. Om te eindigen een paar jaar geleden toen er iemand op mijn houding kritiek gaf omdat ik recht liep… Allemaal van die situaties die er eerder voor zorgen dat men er voorover gebogen bij loopt. Wel, ik ben heel blij dat mijn voet op deze plaats me pijn doet. Want telkens komt ze me vertellen dat ik het recht heb een gezonde rechtte houding aan te nemen, en neen een gezonde rechte houding is niet hetzelfde als borstkas vooruit, schouders achteruit, opgetrokken en buik ingetrokken.

Ik stop op een camping. Voor de eerste keer probeer ik onder de blote sterrenhemel te slapen.
Mijn tent heb ik thuis gelaten, mijn rug zou het gewicht niet kunnen dragen.
Onder de blotesterrenhemel vol vallende sterren en het melkwegstelsel val ik in slaap.

La Rose

De Kleine Prins geniet van de nacht

De Grote Beer