De weg naar bevrijding is dit een eeuwige weg of heeft deze een eindmeet…gaat erdoor meheen.
Wie weet komt een antwoord wel nooit op deze vraag…

Wat wel is dat durf en moed nodig zijn om jezelf in de spiegel te kijken en om terzelfdetijd in die onvoorwaardelijke liefde te blijven staan zonder jezelf te verloochenen. Onvoorwaardelijk lief hebben niet enkel naar de ander, ook naar mezelf.

Het gaat voor mij niet om je te bevrijden van de ander, wel zorg te dragen voor jezelf en je te bevrijden van wat in jezelf aanwezig is en leeft.   De rest volgt dan vanzelf. Je kan de ander zien als een pion in je leven die je de kans komt brengen diepe stukken in jezelf te transformeren.
Wat niet wil niet zeggen dat je je moet wegcijferen of aanvaarden wat de ander je brengt. Grenzen stellen is belangrijk. Wat gisteren was kan ik niet veranderen, wel kan ik vandaag keuzes maken. De keuze om me te laten respecteren.

Nog altijd als kind en zus van…hoop ik hen te mogen zien groeien naar ruimte waar wraak, manipulatie, macht, jaloersheid… mag omgetoverd worden in Liefde. Waar de vrouw een plaats mag krijgen in gelijkwaardigheid en met respect wordt benaderd. Of is dit een illusie geworden!  Ik kan me niet inbeelden dat je hier gelukkig van wordt om duister te handelen. Integendeel.
De mogelijkheid te kunnen zien wat achter  handelingen schuilt en vanwaar ze komen, bracht  me de moed om telkens verder te doen.
Alleen roept mijn lijf en ziel om zelfzorg.

De machteloosheid bracht me naar ‘niet begrijpen’, nadien kwaadheid en grenzen stellen. We zijn een week verder. Mijn lichaam brengt me duidelijke signalen. Verschillende angsten zijn de kop komen opsteken. Oude pijnen, oeroude patronen … schrik om wanneer ik door wraak, agressie wordt benaderd er een gelijkaardig stukje in mij wordt geraakt, een oerinstinct die  mezelf gaat beschermen. Schrik dat dit stukje dezelfde weg zou kunnen opgaan als wat ik al zo vaak in mijn leven heb gezien en gehoord. Ook al ben ik me bewust dat mijn kracht en bewustzijn groot genoeg zijn om te vertrouwen.
Misschien wordt het tijd om het te aanvaarden en te healen.
Angst om te durven mijn eigen leven te gaan leiden omwille van de reacties die zouden kunnen afkomen en waardoor ik het gevoel krijg dat ik hen in de steek laat.

Mijn leven is de grote wereld intrekken in ontmoeting gaan met anderen en gewoon ‘Zijn’. Daar verlang ik naar. Waar wederzijds respect, warmte, vertrouwen en authenticiteit mag zijn. Mijn leven te delen met mensen die gelijke waarden hebben. Een leven in ‘Liefde’ . Het is tijd om die stap te zetten en me los te maken van gedragingen die ik niet wens en uitspraken (echo’s) uit mijn hoofd te krijgen.