Langzaam ontwaakt het huis ten huize Paul, Magalie en Alexan. Ondertussen hou ik mijn dagboek bij en vul ik mijn rugzak. Terwijl Paul en ik aan de ontbijt tafel zitten praten, geniet ik van de warme en prachtige stem van Magalie in de badkamer. Op een zondagsritme vertrek ik laat in de voormiddag samen met Magali en een buurvrouw. Samen op stap. Een kilometer verder scheiden onze wegen. Une embrassade. Een warme ontmoeting.

Een paar kilometers verder heb ik het geluk een groentewinkel en bakker te hebben, nog voor ik het bos van Mormal in stap. De rugzak gaat al snel een kilo meer wegen.

Madelief, witte en paarse dovebrandnetel, Muscatine staan zij aan zij langs de wegen. Vlinders fladderen heen en weer. Citroentje, Atalanta, dagpauwoog…

Een rust heerst over het bos van Mormal. De everzwijnen hebben hier deze nacht fiks wat graszoden omgedraaid. Een jong hert kan ik even spotten. In sta een lange tijd stil en luister naar de vogels rondom me heen. Het getimmer van de specht op de voorgrond. Het geluid van een vliegtuig hoog in de lucht, het deert me niet.
Mijn lichaam doet het goed. Af en toe wat kleine ongemakjes die mijn aandacht in een fractie van een seconde opeisen en waar ik heel snel hun aandacht parkeer.

Le ‘roi du bois’ . Quercus Robur. Een eik.

Mado in de krant

In het midden het bos, een dorp. Loquignol. Een café. Op de muur buiten staat ‘le Flamisch’. Ik dacht bij mezelf een woordspeling voor de Vlaming. Hmm, ik had het duidelijk verkeerd. Dit is het plaatselijk woord dat ze geven aan de kaas ‘le Maroilles’. Een fijne babbel met Mado. De eigenares van het café. Bij het vertrekken vergezeld de vrouw me tot op de stoep. Met haar armen gekruist wenst de vrouw me een goede reis. Ze steekt haar arm op als een mama die uitzwaait op een morgen dat je naar school gaat. Een klein gebaar, zo deugddoend op de weg.

Terug het bos in. Ik ontmoet een vrouw Christine en haar hond Lola. Een lieve hond van 4 maand komend uit Spa (dierenasiel). ‘Je vous invite ?’, vraagt de vrouw me. Ik voel even wat het bij me doet. ‘Je vous remercie madame pour le proposition. Je préfère continuer. Le temps est agréable et j’ en profite encore un peut.” Bon courage ! ‘

Rond de vroege vooravond hoor ik de merel zijn gezang. Hij kondigt regen aan. Herkenbaar van lang geleden, toen zij mijn vader altijd ‘ il va pleuvoir’. Laat op de avond regent het.

Kikkerdril