Ken je die momenten waar je iets nodig hebt en het niet vind. Op zoek naar een nieuw kledingstuk, sleutels en waar je dan net ook in tijdnood zit (alle, dat denk je). Willen… Men wilt op deze momenten en meestal vanuit een diepe aanwezigheid van ‘ik moet en wil’. Of een relatie willen… Of hoeveel zwangerschappen zijn er al geweest nadat ouders meerdere malen hebben geprobeerd, tevergeefs en dan na het opgeven… zwanger worden.

Terwijl ik wandel in een schaduwrijk bos, met zijn dansende bomen en zingende vogels, komt op een paar meter vanuit de rechterkant een hert rustig de weg over. Alsof hij in slowmotion beweegt… Zo sierlijk en stevig. Midden de weg kijkt hij me aan… Rustig verdwijnt hij naar links terug in het bos… Een krachtig moment.
De momenten dat ik het bos in wandelde en hoopte… Eerder willen… een hert zien. Dan zie je het niet.
De momenten dat ik de gedachten kan lossen (ego) en vertrouwen dan komt het gewoon naar me toe op het juiste moment.
Wat je dan ontvangt zonder te willen is meer dan wat tastbaar is. Een vreugde die veel dieper en intenser is dan het ‘eureka gevoel’. Waar balans is. Harmonie met al wat is.

Kort na deze gedachten. Wat zie ik… Ja hoor tot 4 maal een hert.
Soms gaat dan in een fractie van een sec door meheen mijn ‘camera’.
Om nog dieper in het vreugde gevoel te mogen indalen, laat ik de camera zitten. Met een open hart gewaarworden. Deze waardevolle momenten ben ik me bewust dat wat voelbaar is nooit door een ander kan ingevuld worden. Ik bedoel dat alles start vanuit mezelf. Als er geen openheid is vanuit mijn hart, mijn buik, mijn bekken… Kan ik niet ontvangen. Alles start vanuit onszelf zonder het buiten ons te willen plaatsen. Geduld, bewustzijn, vertrouwen en tijd nemen spelen hierin een belangrijk rol. Hartverwarmend.

De everzwijnen zijn hier goed aktief geweest. De vele graszoden werden omgedraaid. Stil en met respect voor hun habitat geniet ik van de omgeving.

Morment gaat mijn aandacht naar een resterende kerk- hospital die nog overblijft uit de periode van de eerste kruistocht (1095) en die in 1300 werd geschonken aan de orde van de tempeliers.

Na wat zoeken voor een overnachting kom ik bij Nadine terecht. Er zijn zo van die contacten die onmiddellijk klikken. Waar vragen overbodig is en alles vloeit, een vanzelfsprekendheid is.
Ik help Nadine samen met haar kleinzoon Gabin een polyvalente zaal klaar te zetten voor een avondje theater.
Een plaatselijk talentvolle theatergroep ‘les baladins’.
Warme ontmoetingen. Een plezant theaterstuk. Een zwarte hoed die langs komt voor dhama. Het zien van hoe mensen zich verbinden is een waar genot.
Voor het slapen gaan neem ik samen met Gabin mijn kleren van de waslijn. In de late uren ga ik slapen. Met een warm gevoel slaap ik in.