Met tien euro op de matras verlaat ik het convento. Ik hoop dat de situatie van gisteren verandering mag brengen voor de volgende pelgrims, en in plaats van de kelder, de slaapzaal hun overnachting zal mogen zijn.

De regen van gisterenavond zorgt voor een dikke mist, van zomer plots in herfstsfeer. Hoewel ik het niet zie, maar wel voel aan de kuiten gaat de weg opwaarts. Ik geniet van de fikse afkoeling.
In een volgend dorp voelt het wat vreemd en verlaten. Heel veel huizen zijn deels vernield. Het ziet er net een spookdorp uit.
Hier en daar komt de zon er door en na een bocht kijk ik op een oogverblindend, prachtig schouwspel. De zon komt door de wolken en ik kijk op een wit wolkentapijt in een ruw landschap

Ik laat me meeslepen doorheen de verscheidenheid aan landschappen. De nationale parken en natuurreservaten. Abruzo…de moeite waard.

Geen lange tekst vandaag… Geen inspiratie… Ah ja… mijn teller gaat voor de derde keer terug naar nul… Drieduizend kilometer voorbij.