De dag ontwaakt. Het is nog stil in huis

…Stilte…

Zo een waardevol iets. Waar zoveel aanwezig is. Hoe dichter ik bij het thuisfront kom, hoe meer ik kan zien en gewaarworden welke weg ik heb afgelegd. Vooral hoe ik kan zien via anderen hoe ik veranderd ben. Ik ben me bewust dat hierbij sneller mijn ruimte en grenzen mag gaan respecteren om niet mee te gaan in iets wat niet van mij is.

 

 

Hoe dichter ik kom, hoe meer ik het beeld voor me zie van een trechter. Niet in de richting naar het smalste stukje toe. Wel van het ZijnInAlleenEenheid naar de grote groep, de massa waar de hoop is dat we kunnen uitgroeien naar SamenZijnInAlleenEenheid. De menigte voelt wat bangelijk aan.

Gisteren kregen we een fijne overnachting bij de vriendelijke en gastvrije Baronheer in Lozer. Straks mogen we aan de ontbijttafel ten huize Sien en Paul.

 

Uitkijkend om straks een hartsvriendin en de kleinste pelgrim op mijn weg te mogen ontmoeten ‘Janne’.

 

Graag deel ik met jullie de tekst over het interview met Sim. Eronder is er dan een foto-video montage te zien die een globaal zicht brengt over de weg.

Jasmine is niet aan haar proefstuk toe. In 2014 trok ze naar Compostela. In 2015 wandelde ze de Sint-Jacobsweg, die alle Sint-Jacobskerken in Vlaanderen met elkaar verbindt. In 2016 deed ze hetzelfde in Wallonië. Zo ontstond een nieuwe pelgrimsweg, tussen alle Sint-Jacobskerken in België. Nu trok een innerlijke stem haar naar Assisi.

Assisi, Rome en…

Jasmine Debels • Sinds een aantal jaar vertrouw ik erop dat er een groter geheel is dat me leidt. Toen ik vertrok naar Assisi dacht ik: Dan kan ik evengoed langs Rome passeren. En waarom niet terugkeren langs Compostela. Maar dat was een mentale constructie. Het werd me snel duidelijk dat die weg niet klopte.

Onderweg werd Jasmine telkens opnieuw herinnerd aan de aartsengel Michaël.

Ik voel me sterk aangetrokken door de manier van leven, de natuurbeleving en de inzichten van Franciscus van Assisi. En Franciscus had een nauwe band met de aartsengel Michaël. In Rome heb ik beslist om 600 km verder te wandelen naar Monte Sant’Angelo (It), een bedevaartsplaats voor de aartsengel, en terug te keren langs de Sacra di San Michele nabij Turijn (It) en de Mont Saint Michel (Fr), twee andere plaatsen toegewijd aan de engel. Nu was alles juist.

Vertrouwen op gastvrijheid

Als een pelgrim vroeg Jasmine elke avond onderdak waar ze op dat moment was.

Jasmine Debels • Meestal klopte ik aan bij de eerste deur waarnaar ik geleid werd. In België en Frankrijk waren dat meestal gewone gezinnen. In Italië de pastorie. In België is aankloppen bij een pastorie niet zo evident omdat regels verhinderen dat je er overnacht of omdat ze leegstaan. De eerste deur was meestal de goeie.

Verrassend, maar de enige plaats waar ik buiten heb moeten slapen is Assisi. In erkende pelgrimsplaatsen was er wel vaker weerstand bij onverwachte aankomst. Als pelgrim heb ik geen eisen. Ik slaap even goed op de grond of op een tafel als in een bed.

Pelgrimeren betekent voor mij leven in het nu. Ik bel niet op voorhand dat ik afkom, want ik weet niet wat de dag mij zal brengen. Ik weet niet wat er onderweg gebeurt. Kan mijn lijf het wel aan?

De mensen zijn bang

Jasmine Debels • Ik ervaar dat mensen angstig geworden zijn. Waarom reageren ze vijandig? Het komt er bijna altijd op neer dat ze geen ruimte meer nemen, geen tijd meer nemen en stress hebben. Dan kan je niet in communicatie en verbinding staan.

Als je wandelt heb je de tijd en de ruimte om te luisteren naar je eigen lijf. Dan kan er eigenlijk nooit iets gebeuren. Ik ben vertrokken met het idee dat ik nooit meer mijn hart sluit. Ik ben dankbaar dat ik me dat voorgenomen heb. Het was niet altijd gemakkelijk, maar het heeft mijn hart krachtig gemaakt. Ik heb wel af en toe grenzen moeten stellen, dat wel. Maar ik blijf in verbinding met mijn hart.

En de volgende tocht…?

Jasmine Debels • Die komt er niet. Dit is mijn laatste. Tenzij ik ertoe geroepen wordt… (lacht)

Ik zou graag een pelgrimshuis beginnen. En in 2019 wil ik met een groepje werk maken van de officiële erkenning van de pelgrimstocht langs alle 29 Sint-Jacobskerken in België. Want niet iedereen kan of wil naar Compostela. Ik zou willen dat de tocht in België aangeduid wordt zoals de GR-paden. Dan kunnen mensen vertrekken zonder voorbereiding. Dat is heel belangrijk. Het zou fijn zijn om in sommige dorpen overnachtingsplaats te regelen. Dan kan je de hele 1600 km wandelen in 80 dagen. Als de Belgische pelgrimstocht officieel wordt, zal ik hem ieder jaar wandelen. Want hij moet wel in orde blijven.

Zet gewoon de eerste stap

Jasmine Debels • Pelgrimeren kan ik iedereen aanraden. Zet de eerste stap. Pak je rugzak, goede schoenen en vertrek gewoon. Zonder voor te bereiden. Voor m’n eerste tocht naar Compostela heb ik na een halve dag de computer toegedaan. Anders zou ik nooit vertrokken zijn. De ervaring doe je wel op onderweg.

Bron: kerknet-redactie

Auteur: Sim D’Hertevelt