Hmmm, zonder matje en slaapzak buitenslapen. Gelukkig een ehbo dekentje, en mijn merinowolle truitjes. Onder een schitterende fonkelende sterrenhemel en een vallende ster, met het geluid van krekels en de geur van het gras, slaap ik zacht in.
Midden de nacht wordt ik wakker door het geluid van een hert die aan het roepen is. De vroege ochtend krijg ik het koud en wordt het al wat moeilijker om me nog op mijn zijde te leggen, pijn in de heupen.
Door de bomen heen zie ik de zon opkomen… Goedemorgen zon…alles wat vochtig is leg ik in de zon te drogen.
Een half uur nadien stap ik een nieuwe dag in.

Ik voel dat er iets niet klopt aan de pelgrimstocht. Een tal van vragen spoken door mijn hoofd. Twijfel. Een pijn in het been. Ik vraag naar de tekst van Christiane Beerlandt op FB. Bij het lezen geraak ik ontroerd. Oud en nieuw samenkomt in synchroniciteit. Twee buizerds komen dicht boven mij vliegen in een rondje, bevestiging.

De beweging dat ik maak voelt niet juist, alsof ik plots met een been in een verleden ben gestapt die niet meer bij me hoort. Net als de kledij die ik aan heb. Het hoort niet meer bij me… Zo voelt het… Ik heb het gehad, mijn lessen uitgeleerd en ermee aan de slag gegaan. Ik ben mentaal deze weg opgestapt en de flow die er was voor mijn vertrek opzij gezet omdat ik mentaal dacht dat het nodig was.
Ik ben niet trouw gebleven aan mezelf, mijn diep innerlijk gevoel, intuïtie en de duidelijke ‘ja’ voor wie en wat ik kies. Mijn toekomst ligt hier niet op deze tocht…en dan de Meningioom die ik uitsprak ‘mening home’, die dan nog pal op mijn derde oog ligt… Duidelijker kan het niet zijn… Ik ga naar huis, ik ben thuis en ik hoef niet meer te twijfelen.

En hier op de weg is de flow volledig weg. Overnachtingen zijn niet te vinden, mijn GPS valt uit, kaart verdwijnt… tal van signalen komen naar me toe. In vijf jaar pelgrimeren heb ik dit nog nooit meegemaakt.
En ja, ook hier gebeurt dit niet zomaar. Was ik niet de eerste dagen op stap met iemand had ik het nog niet gewaar geworden.
Uitgedaagd word ik zeker. Pfff