Deze morgen in de badkamer sta ik voor de spiegel. Mijn lijf zegt me geen bh te dragen. ‘mja je gaat naar de kine. Is dit wel verstandig’, zegt mijn hoofd.
‘ik heb wel kleren aan hé’, antwoord mijn Zijn.
‘… dan zal ik bij het binnenkomen vermelden dat ik geen bh aan heb’, antwoord het hoofd terug (een beschaamdheid, onwennigheid is voelbaar bij deze melding. Alsof ik mij op voorhand moet gaan afschermen of verantwoorden)
‘Waarom zou je!’, zegt mijn Zijn.
‘Mja, hoe ziet het er dan uit’, zegt mijn hoofd….
Ik sta in de spiegel en ik kijk me aan… ‘Anders’, zegt het Zijn.

Ik stap de deur uit….vrij.

Ik herinner me mijn eerste bh’s, wit katoen in ‘Broderie Anglaise’, die ik cadeau kreeg van mijn tante die een lingeriewinkel had in de Pyreneeën. Ik voelde blijheid, niet zozeer omwille van het prachtig stralend wit stofje die in mijn ogen scheen en het cadeautje.
Wel de blijheid om de verbondenheid die ik hierin vooraf mocht gaan voelen – toen die keer in mijn grootmoeders keuken. De zon scheen doorheen het raam. Grootmoeders kookpot stond op het vuur, een vleugje tijm en rozemarijn hangde in de ruimte – dat twee vrouwen, mijn grootmoeder Marie José en mijn tante Servane aandacht schonken aan mijn lijfje, aan mijn lichaam. Twee vrouwen die aandacht schonken aan mijn vrouwZijn, niet voor het uitzicht, het oog van de buitenwereld….wel om wie ik was/ben.
Dat ene moment toen – en verheugd dat de herinnering terug is – voelde ik me stralen, voelde ik me gezien. Alsof het ‘licht’ op mij scheen, zo voelt het vandaag als ik naar dat ene moment terug kijk, zie en voel. Dankbaar.

Waarom zou ik de vrijheid van mij ribben beperken die de adenhaling mogelijk maken. Waarom zou ik een voelbare druk op mijn ribben toelaten en verhinderen hun volle functie uit te oefenen.
De vrijheid geven aan de ribben is ook mijn longen en hart in hun volle capaciteit toelaten.

En wat materie betreft, de bh.

Laten we ons eigen niet beperken, vastzetten, met hoe we eruit zouden moeten zien. De gedachten ‘hoe zal ik voorkomen, eruit zien voor de andere’… bevrijd je van die kooi en laat die gedachten varen voor wat ze zijn.
Laten we aandacht geven aan wat in elk van ons aanwezig is. Laten uitstralen wat we binnenin onsZelf dragen, meedragen. In elk van ons schijnt ergens wel het licht… schijn…