Tweede Kerstdag… Richting Vézelay… Het is stil op de trein…

Velen onder ons hebben Kerst gevierd. Elk op zijn/haar eigen manier.
Zelf mocht ik het feest van de geboorte van Jezus – ik noem het ook graag de geboorte van het goddelijk licht in onszelf. Onszelf de kans geven om het Licht in ons diepe Zijn te laten ontkiemen – vieren met 3 anderen vrouwen.

De avond werd gestart met een ritueel waar aandacht werd geschonken aan verschillende elementen zoals water, vuur, lucht, aarde. Verschillende elementen en hun symbolische betekenissen kwam zich verweven in het ritueel zoals de Roos (of de Lotus – Universele Liefde) , 3 (geest), 4 (aarde) 4 windrichtingen, zon, een denneappel, onze wortels.

Samen zorgden we voor een maaltijd. Een maaltijd rijk aan pure ingrediënten waar moeder aarde voor zorgde en dankzij de handen van een mens op onze tafel kon aanwezig zijn. Rode bieten, noten, pompoen, appels, spinazie… werden omgetoverd tot een feestelijke maaltijd waarbij de zintuigen de magie van liefde mochten ervaren.

Na het ritueel kwam plaats voor Sacraledans die niet enkel zorgde voor beweging, ook voor een bijzondere en warme verbinding met Onszelf, de ander en het groter Geheel.
De avond werd afgerond voor elk van ons met een ‘rijke’ kaartlegging van 7 kaarten uit de Opgestegen Meesters.

Ik genoot van het zien, gewaarworden hoe alles zonder enig moeten en moeite elk in haar/zijn uniek Zijn aanwezig waren. Woorden waren vaak overbodig om bewust te zijn wat was…

Ondertussen is een gloedwarme zonsopgang te voorschijn gekomen in mijn linker ooghoek. Vuur aan de horizon.

Het bracht me in gedachten terug aan een roos die ik in de herfstperiode mocht ontvangen.
Waarom deze roos… omdat ze mij de weg wees naar de Roos in mezelf.

Soms vragen mensen me… hoe doe je dat, hoe weet je, hoe vormt je weg zich…
Door te vertragen zodat ik de ruimte en tijd heb om stevig en bewust aanwezig te zijn. Mij open te stellen, weten dat alles veranderlijk is, vertrouwen, erin geloven dat op de ‘right time, right place’ je zal getoond worden wat je nodig hebt op dat enig moment in het ‘Nu’.
Mijn drijfkracht… mijn nieuwsgierigheid

Even terug naar de roos.
Ik kreeg 2 rozen die samen in een vaas kwamen te staan, beiden hadden een rechte steel.
Na een dag zag ik plots hoe één roos met haar steel een bocht naar rechts had genomen om dan terug recht naar boven, evenwijdig, vrijstaand met de andere roos in de vaas kwam te staan.

Onmiddelijk voelde ik me aangesproken tot deze bijzondere roos en haar beweging.

‘Om in Liefde te Zijn met jezelf en de andere is het belangrijk om op je eigen te bestaan, zorg te dragen voor eigen ruimte zodat je op je eigen unieke manier de weg gaat volgen en te gaan schitteren in jezelf en met de ander, zonder jezelf te verliezen of verstrengeld te geraken.’

Mijn lichaam vulde zich met vreugde. Het voelde bijna alsof de roos in mij terecht was gekomen. Mijn hart voelde als een roos die in haar volle potentie kwam.

Ik liet verder de roos staan en opdrogen… tot ik vorige week ze uit de vaas haalde om plaats te maken voor 3 witte rozen.
Toen ik ze uithaalde zag ik hoe die ene roos tot een volle, open bloei was gekomen en in volle kracht zich had ontplooit, terwijl de andere roos moeite heeft gehad om tot een volle bloei te komen en voor de helft nog gesloten is.

Ik werd opslag verliefd op die ene roos.
Of hoe een roos op mijn weg kwam, het vuur aanwakkerde en mij de weg wees.

Een goddelijke geboorte.

Ondertussen zit ik hier te wachten in Paris Bercy op een mogelijkse trein richting Sermizelles… Staking….Om dan van daaruit een duim uit te steken en de andere hand op mijn rug te houden en vingers te kruisen in de hoop ik deze nacht nog mag aankomen in Vézelay, om er de 12 Heilige nachten door te brengen.

Ik wens jullie allen een Roos in 2020!

… en tot na 6 januari.

In ‘Licht en Liefde’
Jasmine Marie José