Basilique Marie madeleine

Aangekomen in Lille Flandres. Een koffie. De eerste bar, hmm voelt niet goed. Ik dank vriendelijk en neem een volgende bar wat verder. Een man van Marokkaanse origine wenst me een goede morgen en brengt me een geurende koffie.
Mijn dagboek… ik vul aan. Twee uur zijn bijna voorbij… terug richting het station voor een volgende trein. Ik steek de straat over. Een kleine etalage. Eén boek trekt mijn aandacht, alles wat errond staat verdwijnt in het niets… een kaft in warm roze, bomen in zachte pasteltinten, de buitenkant van de bladen in het goud… Een Bijbel of is het… De Bijbel…
Ik volg mijn intuïtie stap binnen, vraag om hem te zien. Ik neem hem in mijn handen…voelt goed, het boek voelt als één met mezelf en niet als een materie waarnaar ik kijk en die buiten me staat.
Voor de rest laat ik me verleiden door een nieuwe tekenfilm die spreekt over het Kerstverhaal met prachtige tekeningen.
Hmm, nooit gedacht dat ik ooit zelf een bijbel zou hebben aangekocht. En hoewel ik er al één sedert mijn jeugd overal mee verhuis – een cadeau van mijn vader – heb ik deze nooit kunnen openen. De verbinding met mijn vader… De verbinding met… Vader… Spiritualiteit is altijd iets geweest dat ik met mijn papa kon delen, weinig woorden waren hierin nodig…

De snelheidstrein komt aan. Ik neem plaats… 73. Nog net voor vertrek komt een Spaans/Frans gezinnetje rond mij zitten. Ze hebben samen Kerst gevierd in Frankrijk. Schuinrechts voor mij een man, we kijken elkander aan met een zachte innerlijke glimlach. Een fijne energie is voelbaar.
Ik check ondertussen de trein voor Paris/Sermizelles… oeps… hmm, ik zal niet ontsnappen aan de treinstaking. Paris, de enige werkende metrolijn ’14’ (die heeft namelijk geen bestuurder en wordt electrisch bediend). Massaal volgen we richtlijnen die ons van punt A naar B brengt. Doet me denken aan de kort filmpjes die ik soms zie verschijnen waarin mannetjes in maatpak elkander volgen, allemaal in één kadans. Zo ziet het er bijna uit…
Paris Bercy, vijf uur wachten en de enige trein heeft een halfuur vertraging. Geen nood… een boekje… vertrouwen.
Al puzzelend met treinen, bussen… En een lift die me wordt aangeboden kom ik uiteindelijk aan in Vézelay. Hmm, bijzonder ik wordt me bewust dat 26 december de dag is waar ik normal terug zou gekomen zijn van de tocht naar Jeruzalem. Alleen bevind ik me nu hier, daar waar ik op 5 juli was vertrokken naar…
Een code, de sleutel ligt klaar. Welgekome.

Cité de la Voix

Zes uur in de ochtend. Samen met een paar zusters en broeders breng ik vóór de laudes een uur in stilte door in de kapel van het vroegere klooster. De laudes… De prachtige stemmen weten me iedere keer te raken. Een tekst wordt voorgelezen… Bij de eerste zin hoor ik de naam van Maria Magdalena. ‘Euh…de bijbel is zo dik.. ‘ hoor ik mezelf zeggen ‘… en net Nu hoor ik haar naam.’
Na de viering ga ik richting mijn kamer. Een boekje, ligt de blinken op mijn nachttafel.
Hoe begin ik hier nu aan… een legende achteraan wijst me de weg… ik kom bij de naam Marc 16.9
‘Jésus, étant ressuscité le matin du premier jour de la semaine, apparut d’ àbord à Maria de Magdala….

Ik stel me hier verder geen vragen bij. De verschillende gebeurtenissen van de laatste jaren en maanden hebben me genoeg bevestiging gegeven dat ik hier mag op vertrouwen en ik mijn hoofd met rust mag laten en genieten van het nu. Op het juiste moment in tijd en ruimte zal ik ontvangen wat ik nodig hebben.
Mijn eerste dag hier is goed ingezet in rust en vrede.