Het is grijs buiten en de regen hangt boven mijn hoofd. Hi, als mensen mij vroegen… en hoe doe je dat in de regen… heb ik altijd moeten toegeven dat regen een zeldzaamheid was op de pelgrimstochten die ik reeds wandelde.
In de toekomst zal ik dit echter niet meer kunnen zeggen, regen heb ik nu wel voldoende gehad.
Ik vertrek met 800gr minder in de rugzak. De bivizak en binnenzak zijn opgestuurd met de post richting de Pyreneeën.

Ik verlaat de GR 14 voor veldwegen. Ik ontmoet een vrouw Elaine en haar twee honden. We spreken over de natuur, dieren, wandelen. Een kort delen en ik wandel terug verder.
In de verte zie ik veel naaldbomen die er armtierig bijstaan. Vele naaldbomen hebben ze hier reeds moeten verwijderen nadat een insect die zich onder de schors zou bevinden ervoor zorgt dat ze sterven.

In een dorpje zie ik een grote winkelbus langs de weg. Yes, eten. Een bejaarde vrouw doet haar aankopen. “Bonjour mesdames. Qu’es que je suis heureuse de vous voir… Et toute cette belle nourriture… van alles en nog wat… suikergoed tot heerlijke verse groenten en fruit rechtstreeks van bij de boer.
” Vous allez ou comme ça ? “” Dans les Pyrénées Orientales. Allez retrouver une tante que j’avais perdu depuis plus que 20 ans aux moins et sur les traces de Marie Madeleine”. “Bhein didons c’est loin. Toute seule ?” “Oui”.
“Madame cela vous dit de prendre un petit dessert et de la partager avec moi. Vous avez envie ? Je prends le dessert et vous faites le café”, zeg ik terwijl de vrouw me aankijkt. “Bhein, oui. Et pourquoi pas”. Net vóór een nieuwe regenbui zit ik met Monique aan tafel. Samen een crème brûlée te eten…. we praten over kinderen, kleinkinderen – De tv staat aan – over de manifestaties… “OH, Il y a pas de guerre, je suis pas malheureux. Faut savourez la vie !”, deelt Monique verder met me.

In Ville–sur-Tourbe, ik bel aan. Er wordt gezocht naar een overnachting. Ondertussen zitten we aan tafel te praten over pelgrims, ontmoetingen en cijfers.” J’ai trouvé une personne qui veut t’héberger. Mes c’est pas dans le village. Cela vous va. Tu partira d’un autre endroit demain”, deelt Michel. “Oui, il y a pas de problème. Je me laisse guider. Et partir d’un autre endroit n’est pas un problème. Bon, il y a 6 ans j’aurai dit nom, mes si je ferai cela encore maintenant j’aurai rien compris au chemin. Donc avec plaisir j’accepte.” De fijne en gastvrije ontmoetingen. Dankbaar.