Na een zalig ontwaken midden de natuur in ‘Lavaldieu’ stap ik verder de natuur in via een pad. Hoe dieper ik het bos in stap, hoe minder het pad duidelijk wordt. Varens, bramen, brem overheersen de weg. Ik blijf volgen en vertrouw op de platgetreden grassen. Hier en daar is de grond omgedraaid, everzwijnen. Ik blijf verder hun weg volgen. Na twee uur wandelen kom ik uit het bos, verder richting de rivier ‘La Sals’. Richting ‘Le Serbairou’, de GR is niet meer bewandelbaar en dien rechtsomkeer te maken. Hier en daar is zelfs een stuk van de weg verdwenen door zware regenval.
Op de prachtige, krachtrotsen die ik tegenkom is het betreurenswaardig te zien hoe er vandaag symbolen worden geimiteerd en ze gelijk waar worden vermenigvuldigen.

In Rennes-les-Bains zoek ik een kamer om de rest van de dag zonder bagage rond te wandelen en de buurt op te snuiven. De vrouw des huizes vertelt me een lang verhaal over haar huis, de kunstwerken en alle geschenken die ze kreeg.
In het dorp wanneer ik mensen een goededag zeg en nieuwsgierig ben naar hun werk die ze achter kleurrijke gordijnen uitoefenen. Is er bijna in iedere huis een verborgen plaats waar ‘DE’ bron ontstaat van Maria Magdalena.
Een iets is zeker. .. zorgen dat je met je voeten op de grond staat en leren het onderscheiden, zien, horen en vooral gewaarworden.

Ik wandel tot aan le ‘fauteuil du Diable’, sommigen in het dorp noemen het hier ook ‘Le fauteuil d’ Isis’. Hmmm, wat een verschil, in naam.
Ik geniet verder van wat de natuur me brengt en laat de toeristische en ‘spirituele’ attracties opzij.

Binnen een paar uren komt mijn tante en haar man me oppikken. Benieuwd…

Rennes-les-Bains

Le fauteuil du diable

La Sals