Reeds een weekje terug in België, na mijn fysieke pelgrimstocht en voor de eerste keer lukt het me niet om aan te komen.

Twee nachten verbleef ik in een ruim huis gelegen in de Vlaamse Ardennen omringd door vijvers, gras en bomen. Een ideaal plaatje wanneer je uit de natuur komt en toch…
Iets klopte voor mij niet…ik zag er de zon niet opkomen, geen horizon te zien.
Het eerste wat ik deed waren alle vensters openen om zuurstof in het huis binnen te laten.
Ik wandelde door een immens lange omheining voor ik na een paar minuten boven op een heuvel stond… Tranen kwamen in mijn ogen om deze grootsheid te zien,  die openheid, ik kon er terug op adem komen… De wereld, het universum.. .. Open en vrij. Geen poort, geen muur, geen code, geen camera.

Mijn hart kent een stuwing om verder mijn weg te bewandelen, mijn lijf blokkeerde zich voor de tweede keer op het moment dat ik het luik opendeed van mijn opslagplaats waar mij nog resterende materie staat. In één second sloeg iets in mijn onderrug, verloor ik mijn kracht in mijn buik, kwam ik kortademig. Braakneigingen en tranen.
Daar stond ik voor de materie waarvan een groot deel me vreemd is geworden. En nu…

Diep van binnen is er een groot verlangen, onderhuids is angst aanwezig. Wat brengt me angst… mijn beperkt ‘zien’?! Ik voel dat ik op een moment ben gekomen waar bepaalde structuren niet meer passen in het heden, niet meer morgen kunnen zijn of bestaan. Waar ik voelbaar op een punt van vernieuwing ben. Waar ik angst heb om stappen te zetten en die angst me tegen houdt om in mijn volle kracht te kunnen staan. Kracht die ik/wij allen zo nodig hebben om te bestaan/te Zijn en vrijuit van uit Liefde te kunnen leven. En daar op de weg ken ik geen angst…

… toen ik deze week langs de Schelde zat op een bankje. Wachtend op een slaapplaats, keek ik voor me uit… De natuur, de oneindigheid… toen ik kon loslaten wat in mijn hoofd draaide..
kwam een zin zo puur en zuiver me tegemoet en was de grootsheid zo voelbaar…
‘ dit is je huis, overal daar waar je bent’. Het vertrouwen kwam terug… kort erna… kwam een ‘ja’ voor een bed.

Ik wil hierbij ook de mensen, vrienden danken die een bed, een dak aanbieden aan wie het nodig hebben. Dankjewel dat jullie er zijn., voor jullie Hartelijkheid. Hubert &Rosane, Jef &Tania , Tineke &Janus, Els, Lieve en Erik en de zoveel anderen op mijn weg…

Reeds een weekje voorbij na wat ik hierboven schreef. Oef, het waren een paar dagen waar ik de flow kwijt was. Gelukkig is mijn kracht terug nadat ik de stilte terug in mezelf toeliet. Er is van alles in beweging en heel benieuwd wat het mij zal brengen. Zalige énergie vibreert af en toe door mijn lijf, Michael komt me af en toe vergezellen… in vertrouwen blijf ik in de rust en stilte… Daar waar ik ben en kan Zijn