Een off-day. Het kan soms zo vreemd gaan. gisteren nog voelde ik zo een kracht in me, voelde ik diep van binnen wat in me speelde, was er een krachtig en diepe verbondenheid in me, rond me zowel op horizontaal en verticaal vlak. En vandaag voelt alles verloren, kwijt… geen verbondenheid, ook de natuur kan niet tot mij…enkel mijn mind is er. En terwijl ik het schrijf ben ik me er bewust van… De ‘mind’ . Wat heeft me getriggerd… Mijn schrijven… Neen… de weinige reacties die ik ontvang… ja, deels.
Ik ben gewaar dat ik in hongersnood zit van interactie, van voedende gesprekken, voedende reacties waardoor ik niet tot mijn volle potentie kan komen en beleven.
Vorig jaar had ik ook al zo een moment bij het schrijven… het gevoel van een monoloog uit te oefenen. Met andere woorden verbondenheid op horizontaal, aards vlak is er niet.
Zo is het de laatste dagen… op menselijk vlak… geen tot weinig diepzinnig, voedend contact.
Ik wordt doorgestuurd naar de pelgrimsherbergen. Het enige menselijk contact is hier de sleutel, hier het bakje voor geld. Dan vind ik vaak terug wat in de maatschappij gebeurt… hier de sleutel, is gelijk aan… hier de materie… dode materie.
En in verbondenheid is er een wederkerigheid van levende materie.
Dinsdag nam ik de telefoon. Ik bel een vriendin op…Mireille… Gewoon weten dat er aan de andere kant iemand is, gewoon is, je gewoon mag Zijn met wat is en je de tranen de vrijheid mag en kan geven, werkt bevrijdend. Mireille leerde me dit, terwijl ik er een paar keer voor haar kon zijn op deze manier en zij de stap durfde te zetten in mijn richting. Wat fijn wanneer wederkerigheid mag zijn.
In dankbaarheid, dankjewel lieve Mireille.
Kort erna zie ik het volgende verschijnen…
“If you want to help someone in your life, help them feel safe. ~ Matt Licata
Erna zocht ik wat voeding en kwam ik terecht bij de geschriften van Nag Hammadi. Ik kwam stilletjes aan terug… Morgen een nieuwe dag.
De weg naar... 
Toch fijn dat je dit kan verwoorden en neerschrijven…, blijf bij jezelf en vertrouw, je bent niet alleen!
we hebben allemaal wel eens een off-dag! ð
[cid:9c3a1f23-0d21-4043-8dcc-d1cffef32714]
________________________________
Dankjewel lieve Myriam voor je schrijven, te weten dat je er bent, een fijne zon-dag, liefs
Bonsoir
Boum et moi même sommes ravis de savoir que tu prends le temps de méditer de t’imprégner de tout ce qui t’entoure…. Nous espérons que ton cheminement se déroule comme tu le souhaites.
Pensons très fort à toi et t’envoyons toutes nos ondes positives
Bises
Bonjour Monique, merci pour ton message positive. Et ravie de vous avoir rencontré sur le Chemin. Votre invitations, ouverture de cœur fait comme des étincelle d’étoile dans l’univers… En gratitude
🙏🌞
Lieve Jasmine. Het spijt me jouw off-day te lezen. Maar het deed me deugd de telefoon met Mireille te lezen. Het spijt me ook voor jouw monoloog-gevoel, waar ik ook verantwoordelijk voor ben. En dan wil ik snel overdrijven en denk ik “ik zou zo maar even langs de kant van jouw weg willen staan”. We kunnen een videobellen-afspraak maken, ‘to help feel safe’.
Na bijna alles gelezen te hebben, weet ik dat je zachtsterk op de goeie weg bent.
Ik zend je een knuffel, sherpa-energie, nog een knuffel, en nog één,…
Veel liefs en ergens tot ziens
Peter
Lieve Peter, dankjewel voor je hartelijk schrijven. Voor je begrip en ook jou kwetsbaar opstellen, en dit raakt me. Want ja in het Mens-Zijn hebben we allen een verantwoordelijkheid, we Zijn namelijk allen met elkander verbonden. Ik zorg ervoor dat we elkander snel kunnen ontmoeten want die knuf, ontvang ik graag in levende lijve, veel liefs lieve vriend 🙏🌞
Dankjewel dankjewel… en wat ik fijn vind is dat in ons delen, geen schuld, geen moeten aanwezig is… wel een wederzijds ‘Gezien’ worden…
🙏🌞💖
😘🤗🌻